Yönetmelikler

Tekstil Elyaf İsimleri ve Tekstil Ürünlerinin Elyaf Kompozisyonlarıyla İlgili Etiketleme ve İşaretleme Hakkındaki Yönetmelik

1.605 1 saatte okunur

25.04.2015-29337 Resmi Gazete

TEKSTİL ELYAF İSİMLERİ VE TEKSTİL ÜRÜNLERİNİN ELYAF KOMPOZİSYONLARIYLA İLGİLİ ETİKETLEME VE İŞARETLEME HAKKINDAKİ YÖNETMELİK

BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; tekstil elyaf isimleri, tekstil ürünleri elyaf kompozisyonlarının etiketleme ve işaretlemeleri, hayvansal menşeli tekstil olmayan parçalar içeren tekstil ürünlerinin etiketlenmesi ve işaretlenmesi ile tekstil ürünlerinin elyaf kompozisyonlarındaki ikili ve üçlü tekstil elyaf karışımlarının niceliksel analiz yoluyla tespit edilmesine ilişkin usul ve esasları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik; piyasaya arz edilen tekstil ürünlerini ve ikinci fıkrada belirtilen ürünleri kapsar.
(2) Bu Yönetmeliğin amaçları bakımından aşağıdaki ürünler tekstil ürünleri olarak değerlendirilir:
a) Ağırlıkça en az % 80 tekstil elyafı içeren ürünler,
b) Ağırlıkça en az % 80 tekstil bileşenlerinden oluşan mobilya, şemsiye ve güneşlikler,
c) Ağırlıkça en az % 80 tekstil bileşenlerinden oluşmak şartıyla, aşağıdaki ürünlerin tekstil unsurları:
1) Çok katmanlı zemin kaplamalarının üst katmanları,
2) Yatak örtüleri,
3) Kamp ürünlerinin örtüleri.
ç) Kompozisyonu belirtilmiş olmak kaydıyla diğer ürünlerle birleştirilmiş ve bunların bir parçasını oluşturan tekstil ürünleri.
(3) Bu Yönetmelik; kendilerine tedarik edilen ve mülkiyeti kendilerine ait olmayan malzemelerle üretim yapan esnaf ve sanatkârlar ile kendi evlerinde üretim yapan gerçek kişilere uygulanmaz.
(4) Bu Yönetmelik, serbest çalışan terziler tarafından üretilen, kişiye özel tekstil ürünlerini kapsamaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik; 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere İlişkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanuna, 3/6/2011 tarihli ve 640 sayılı Gümrük ve Ticaret Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye, 13/11/2001 tarihli ve 2001/3529 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Ürünlerin Piyasa Gözetimi ve Denetimine Dair Yönetmeliğe ve 15/1/1997 tarihli ve 97/9196 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Türk Ürünlerinin İhracatının Arttırılmasına Yönelik Teknik Mevzuatı Hazırlayacak Kurumların Belirlenmesine İlişkin Karara dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Astar: Bir veya daha fazla kenarın uygun şekilde tutturulmasıyla tekstil materyalinin tek bir katmanı veya çoklu katmanlarından oluşan giyecek ve diğer ürünlerin yapımında kullanılan ayrı bir bileşeni,
b) Bakanlık: Gümrük ve Ticaret Bakanlığını,
c) Belirlenmiş istisna: Temiz, kuru kütle tabanında, klasik unsurlar vasıtasıyla ayarlama ile elyaf bileşenlerinin yüzdesi hesaplanırken kullanılacak yeniden ortaya çıkan nemin değerini,
ç) Dağıtıcı: Ürünün tedarik zincirinde yer alan ve faaliyetleri ürünün güvenliğine ilişkin özelliklerini etkilemeyen gerçek veya tüzel kişiyi,
d) Dahili etiketleme: Çeşitli tekstil ürünleri veya bileşenleri için tek bir etiketin kullanılmasını,
e) Etiketleme: Tekstil ürününe bir etiket iliştirilmesi yoluyla gerekli bilginin tekstil ürününe yerleştirilmesini,
f) Görünür genişlik: Şerit veya tüpün katlanmış, düzleştirilmiş, sıkıştırılmış veya bükülmüş genişliği veya genişliğin tek tip olmadığı yerlerde ortalama genişliği,
g) Harici elyaf: Etiket ya da işaretlemede belirtilenler dışındaki elyafı,
ğ) İşaretleme: Dikiş, nakış, baskı, kabartma veya başka herhangi bir teknoloji uygulamasıyla gerekli bilgilerin tekstil ürünü üzerinde doğrudan belirtilmesini,
h) Piyasaya arz: Ürünün, tedarik veya kullanım amacıyla bedelli veya bedelsiz olarak piyasada yer alması için yapılan faaliyeti,
ı) Tek kullanımlık ürün: Sadece bir defa veya sınırlı bir süre kullanılmak üzere tasarlanmış ve normal kullanımı aynı veya benzer bir amaç için sonraki kullanımları amaçlamayan tekstil ürününü,
i) Tekstil Bileşeni: Bir tekstil ürününün tanımlanabilir elyaf içeriği olan parçasını,
j) Tekstil Elyafı:
1) Esnekliği, inceliği ve uzunluğunun maksimum enine olan oranının yüksek oluşu ile karakterize edilen ve bu özellikleriyle tekstil işlemleri için uygun olan tekstil birimini,
2) Görünür genişliği 5 mm’yi geçmeyen, daha geniş şeritlerden veya filmlerden kesilmiş şeritler de dahil olmak üzere, ek-1’de yer alan tablo 2’de listelenen elyafın üretilmesi için kullanılan maddelerden üretilmiş ve tekstil uygulamaları için uygun olan esnek şerit veya tüpleri,
k) Tekstil Ürünü: Kullanılan karıştırma veya birleştirme işlemlerine bakılmaksızın, yalnızca tekstil elyafından oluşmuş ham, yarı işlenmiş, işlenmiş, yarı üretilmiş, üretilmiş, yarı hazır veya hazır ürünleri,
l) Uyumlaştırılmış standart: 3/4/2002 tarihli ve 24714 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Teknik Mevzuatın ve Standartların Türkiye ile Avrupa Birliği Arasında Bildirimine Dair Yönetmeliğin ek-1’inde sıralanan Avrupa standardizasyon kuruluşlarından biri tarafından Avrupa Komisyonunun talebi üzerine hazırlanarak kabul edilen standardı,
m) Üretici: Bir ürünü üreten, imal eden, ıslah eden veya ürüne adını, ticarî markasını veya ayırt edici işaretini koymak suretiyle kendini üretici olarak tanıtan gerçek veya tüzel kişiyi; bunların farklı kişiler olması halinde öncelikli olarak ürüne adını, ticarî markasını veya ayırt edici işaretini koymak suretiyle kendini üretici olarak tanıtan gerçek veya tüzel kişiyi; üreticinin Türkiye dışında olması halinde, üretici tarafından yetkilendirilen temsilciyi ve/veya ithalatçıyı; ayrıca, ürünün tedarik zincirinde yer alan ve faaliyetleri ürünün güvenliğine ilişkin özelliklerini etkileyen gerçek veya tüzel kişiyi,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Tekstil Ürünlerinin İşaretlenmesi ve Etiketlenmesine
İlişkin Hükümler
Tekstil ürünlerinin piyasaya arzına ilişkin genel kural
MADDE 5 – (1) Tekstil ürünleri, bu Yönetmelik hükümlerine uygun olarak etiketlenir, işaretlenir ve gerekli ticari belgelerin eşliğinde piyasaya arz edilir.
Tekstil elyaf isimleri
MADDE 6 – (1) Tekstil ürünlerinin etiketleri ve işaretlemelerinde elyaf kompozisyonlarını tanımlamak için sadece ek-1’de listelenen tekstil elyaf isimleri kullanılır.
(2) Ek-1’de listelenen isimlerin kullanımı, içeriği ek-1’de düzenlenen tanımlara uygun olan tekstil elyafı için mümkündür.
(3) Ek-1’de listelenen isimler tek başlarına, kök olarak ya da sıfat olarak diğer elyaf için kullanılmaz.
(4) “İpek” terimi, tekstil elyafının şeklini veya devamlı filament ipliğinin belirli bir sunumunu belirtmek için kullanılmaz.
Yeni tekstil elyaf isimleri için başvurular
MADDE 7 – (1) Üretici, Bakanlığa ek-1’de düzenlenen listeye, yeni tekstil elyaf ismi eklenmesi için başvurabilir. Başvuru, ek-2’de belirtilen belgeler ile yapılır.
Saf tekstil ürünleri
MADDE 8 – (1) Tamamen aynı elyaftan oluşan tekstil ürünleri “%100”, “saf” veya “tamamen” olarak etiketlenebilir ya da işaretlenebilir. Bunlar veya benzer terimler diğer tekstil ürünleri için kullanılamaz.
(2) 9 uncu maddenin üçüncü fıkrası hükümleri saklı kalmak üzere, ağırlıkça % 2’den fazla harici elyaf içermeyen tekstil ürünlerinin de, bu miktarın iyi üretim uygulamalarında teknik olarak kaçınılmaz olması ve rutin olarak eklenmemesi şartıyla, tamamen aynı elyaftan oluştuğu kabul edilir.
(3) Karde işleminden geçirilmiş olan ve ağırlıkça % 5’ten fazla harici elyaf içermeyen bir tekstil ürününün de, bu miktarın iyi üretim uygulamalarında teknik olarak kaçınılmaz olması ve rutin olarak eklenmemesi şartıyla, tamamen aynı elyaftan oluştuğu kabul edilir.
Yapağı yünü ve kırkım yünü ürünleri
MADDE 9 – (1) Bir tekstil ürünü, bir işlenmiş ürüne daha önceden dahil edilmemiş, söz konusu ürünün üretiminde gerekli olan işlemlerin haricinde herhangi bir keçeleşme ve/veya eğirme süreçlerine maruz kalmamış ve işlem veya kullanım nedeniyle zarar görmemiş yün elyafından oluştuğu sürece ek-3’te düzenlenen isimlerden biri ile etiketlenebilir veya işaretlenebilir.
(2) Birinci fıkradan farklı olarak; ek-3’te listelenen isimler, aşağıda belirtilen şartların tamamının karşılanması halinde, bir tekstil elyafı karışımı içeriğindeki yünü tanımlamak için kullanılabilir:
a) Karışımdaki tüm yün, birinci fıkrada belirtilen gereklilikleri karşılamalıdır.
b) Bu yün, karışımın toplam ağırlığının % 25’inden daha azını oluşturmamalıdır.
c) Gelişigüzel karışım durumunda, yün sadece tek bir başka elyaf ile karışmış olmalıdır.
Bu tür karışımların tam kompozisyon yüzdesi sağlanmalıdır.
(3) Bir karde süreci geçirmiş yün ürünler de dahil olmak üzere bir ve ikinci fıkralarda bahsedilen ürünlerdeki harici elyaflar, ağırlıkça % 0,3’ü aşmamalı, iyi üretim uygulamalarında teknik olarak kaçınılmaz olmalı ve rutin olarak eklenmemiş olmalıdır.
Çok elyaflı tekstil ürünleri
MADDE 10 – (1) Tekstil ürünleri, kendisini oluşturan tüm bileşen elyafın isimleri ve ağırlık yüzdeleri ile birlikte azalan sırayla etiketlenir ya da işaretlenir.
(2) Birinci fıkradan farklı olarak ve 8 inci maddenin ikinci fıkrası hükümleri saklı kalmak üzere, bir tekstil ürününün toplam ağırlığının en fazla % 5’ini oluşturan bir elyaf veya toplu olarak tekstil ürününün toplam ağırlığının % 15’ine kadar olan elyaflar, üretim aşamasında kolayca tespit edilememeleri halinde, ağırlıkça toplam yüzdelerinin hemen öncesi veya sonrasında “diğer elyaf” terimi ile belirtilebilir.
(3) Keten yüzdesinin kolalanmamış kumaşın toplam ağırlığının en az % 40’ı olduğu saf pamuk çözgüsü ve saf keten atkısı olan ürünler, “saf pamuk çözgü – saf keten atkı” şeklinde kompozisyon ayrıntıları ile beraber olmak şartıyla “pamuk keten birleşimi” olarak isimlendirilebilir.
(4) 6 ncı maddenin birinci fıkrası hükümleri saklı kalmak üzere, üretim aşamasında kompozisyonlarının belirlenmesi zor olan tekstil ürünleri için, etiket veya işaretlemede “karışık elyaf” terimi ya da “belirlenmemiş tekstil kompozisyonu” terimi kullanılabilir.
(5) Birinci fıkradan farklı olarak, ek-1’de yer almayan elyaf, ağırlıkça toplam yüzdelerinin hemen öncesi veya sonrasında “diğer elyaf” terimi ile belirtilebilir.
Dekoratif elyaf ve antistatik etkili elyaf
MADDE 11 – (1) Bitmiş ürünün ağırlıkça % 7’sini geçmeyen, tamamen dekoratif, görülebilir ve yalıtılabilir olan elyaf, 8 ve 10 uncu maddelerde belirtilen elyaf kompozisyonlarında hesaba katılmak zorunda değildir.
(2) Antistatik etki elde etmek amacıyla birleştirilmiş ve bitmiş ürünün ağırlığının % 2’sini geçmeyen metalik elyaf ve diğer elyaf, 8 ve 10 uncu maddelerde belirtilen elyaf kompozisyonlarında hesaba katılmak zorunda değildir.
(3) 10 uncu maddenin dördüncü fıkrasında bahsedilen ürünler için, birinci ve ikinci fıkralarda belirtilen yüzdeler, çözgünün ve atkının ağırlığı üzerinde ayrı ayrı hesaplanır.
Çok bileşenli tekstil ürünleri
MADDE 12 – (1) Farklı tekstil elyaf içeriği olan, iki veya daha fazla tekstil bileşeni içeren herhangi bir tekstil ürünü, her bir bileşenin tekstil elyaf içeriğini belirten bir etiket veya işaretleme taşır.
(2) Birinci fıkrada bahsedilen etiketleme veya işaretleme, tekstil bileşenlerinin asıl astar olmaması ve bu bileşenlerin tekstil ürününün toplam ağırlığının % 30’undan daha azını temsil etmesi halinde zorunlu değildir.
(3) İki veya daha fazla tekstil ürünü, aynı elyaf içeriğine sahipse ve olağan olarak tek bir takım oluşturuyorsa, tek bir etiket veya işaretleme taşıyabilir.
Hayvansal menşeli tekstil olmayan parçalar içeren tekstil ürünleri
MADDE 13 – (1) Piyasaya arz edilen tekstil ürünlerinde hayvansal menşeli tekstil olmayan parçaların varlığı, söz konusu parçaları içeren ürünlerin etiketlenmesi veya işaretlenmesinde “hayvansal menşeli tekstil olmayan parçalar içerir” ifadesi kullanılarak belirtilir.
(2) Etiketleme veya işaretleme yanıltıcı olamaz ve tüketicinin kolayca anlayabileceği şekilde yapılır.
Belirli tekstil ürünlerinin etiketlenmesi ve işaretlenmesi için özel hükümler
MADDE 14 – (1) Ek-4’te listelenen tekstil ürünlerinin elyaf kompozisyonları, aynı ekte düzenlenen etiketleme ve işaretleme hükümlerine uygun olarak belirtilir.
Etiketler ve işaretlemeler
MADDE 15 – (1) Piyasaya arz edilen tekstil ürünleri, elyaf kompozisyonlarını belirtecek şekilde etiketlenir veya işaretlenir. Tekstil ürünlerinin etiketlenmesi ve işaretlenmesi kalıcı, kolay okunabilir, görülebilir ve ulaşılabilir şekilde yapılır ve etiketler sağlam bir şekilde iliştirilir.
(2) Birinci fıkra hükümleri saklı kalmak üzere, ürünler tedarik zincirindeki iktisadi işletmelere tedarik edildiğinde veya kamu sözleşmeleri gereği bir yetkili makam tarafından verilen bir siparişin teslimatı amacıyla tedarik edildiğinde, ürün beraberindeki ticari belgeler, etiket veya işaretlemelerin yerine geçebilir ya da bunları tamamlayabilir.
(3) 6, 8, 9 ve 10 uncu maddelerde belirtilen tekstil elyaf isimleri ve elyaf kompozisyonları tanımları, ikinci fıkrada bahsedilen ürün beraberindeki ticari belgelerde açıkça gösterilir. Mekanize işlem kodu olanlar ile aynı ticari belgelerde açıklanmak şartıyla uluslararası standartlarda tanımlananlar hariç olmak üzere kısaltmalar kullanılamaz.
Etiket veya işaretleme yükümlülüğü
MADDE 16 – (1) Bir tekstil ürünü piyasaya arz edildiğinde üretici, etiket veya işaretlemenin yapılması ile bunların içerdiği bilgilerin doğruluğunu sağlamak zorundadır.
(2) Dağıtıcı, piyasada bulundurulan tekstil ürünlerinin bu Yönetmelikte öngörülen uygun etiketleme veya işaretlemeyi taşımasını sağlamak zorundadır.
(3) Üretici ve dağıtıcı, piyasaya arz edilen tekstil ürünleri ile birlikte sağlanan herhangi bir bilginin, bu Yönetmelikle düzenlenen tekstil elyaf isimleri ve elyaf kompozisyonları tanımları ile karıştırılmamasını sağlamak zorundadır.
Tekstil elyaf isimlerinin ve elyaf kompozisyonu tanımlarının kullanımı
MADDE 17 – (1) Piyasaya arz edilen tekstil ürünlerinde 6, 8, 9 ve 10 uncu maddelerde bahsedilen tekstil elyaf kompozisyonu tanımları; katalog, ticari literatür, ambalaj, etiket ve işaretlemelerde kolayca okunabilir, görülebilir ve belirgin olmalı; tek bir boyut, biçim ve yazı tipinde basılmalıdır. Bu bilgiler, satın alma işleminin elektronik ortamda yapılması durumunda da, satın alma işleminden önce tüketiciye açıkça sunulmalıdır.
(2) Üreticinin ticari markası veya ismi 6, 8, 9 ve 10 uncu maddelerde bahsedilen tekstil elyaf kompozisyonu tanımlarının hemen öncesi veya sonrasında verilir. Bununla birlikte, üreticinin ticari markası veya ismi, kendi başına veya kök olarak ya da sıfat olarak ek-1’de listelenen tekstil elyaf isimlerinden birini veya bunlarla karıştırılabilecek bir ismi içeriyorsa; söz konusu ticari marka ya da isim 6, 8, 9 ve 10 uncu maddelerde bahsedilen tekstil elyaf kompozisyonu tanımlarının hemen öncesi veya sonrasında verilir. Diğer bilgiler her zaman ayrı olarak gösterilir.
(3) Etiketleme veya işaretleme Türkçe olarak da yapılır. Bobinler, makaralar, çileler, yumaklar veya diğer küçük miktardaki dikiş, tamir veya nakış iplikleri için bir önceki cümle, 18 inci maddenin üçüncü fıkrasında bahsedilen dahili etiketlemeye uygulanır. Bu ürünlerin tek başına satıldığı durumlarda, dahili etiketleme de yapılması şartıyla Avrupa Birliği kuruluşlarının resmi dillerinden herhangi birinde etiketlenebilir veya işaretlenebilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
İstisnalar ve Elyaf Kompozisyonlarının Belirlenmesine İlişkin Hükümler
İstisnalar
MADDE 18 – (1) 12, 15, 16 ve 17 nci maddelerde yer alan kurallara, ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkralarda belirtilen istisnalar uygulanır.
(2) Ek-5’te listelenen tekstil ürünlerinin etiketlerinde ve işaretlemelerinde tekstil elyaf isimleri veya elyaf kompozisyonunun belirtilmesi zorunlu değildir. Ancak, üreticinin ticari markası veya ismi, kendi başına veya kök olarak ya da sıfat olarak, ek-1’de listelenen isimlerden birini veya bunlarla karıştırılabilecek bir ismi içeriyorsa, 12, 15, 16 ve 17 nci maddeler uygulanır.
(3) Aynı tip ve elyaf kompozisyonunda olan ve ek- 6’da listelenen tekstil ürünleri, dahili etiketleme ile birlikte piyasaya arz edilebilir.
(4) Metre ile satılan tekstil ürünlerinin elyaf kompozisyonu, parça veya rulo üzerinde gösterilerek piyasaya arz edilebilir.
(5) Üçüncü ve dördüncü fıkralarda belirtilen tekstil ürünleri, bu ürünlerin elyaf kompozisyonları tüketici de dahil olmak üzere, tedarik zincirindeki her alıcı tarafından bilinecek şekilde piyasaya arz edilir.
Elyaf kompozisyonunun belirlenmesi
MADDE 19 – (1) Tekstil ürünlerinin elyaf kompozisyonunu belirlemek amacıyla yapılacak denetimlerde, ek-8’de düzenlenen metotlar veya aynı ekte belirtilen uyumlaştırılmış standartlar dikkate alınır.
(2) 8, 9 ve 10 uncu maddelerde düzenlenen elyaf kompozisyonlarının belirlenmesinde, ek-7’de listelenen parçalar dikkate alınmaz.
(3) 8, 9 ve 10 uncu maddelerde düzenlenen elyaf kompozisyonları, ek-7’de belirtilen parçalar çıkarıldıktan sonra, her elyafın mutlak kuru kütlesine ek-9’da düzenlenen ilgili belirlenmiş istisnalar uygulanarak belirlenir.
(4) Belirli bir analiz metodu olmayan tekstil karışımlarının elyaf kompozisyonlarını belirlemek amacıyla testini yapan laboratuarlar analiz raporunda; elde edilen sonuç, kullanılan metot ve doğruluk derecesini belirtir.
İhtiyat payları
MADDE 20 – (1) Tekstil ürünlerinin elyaf kompozisyonlarını belirlemek amacıyla ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkralarda belirtilen ihtiyat payları dikkate alınır.
(2) 9 uncu maddenin üçüncü fıkrası hükümleri saklı kalmak üzere, 10 uncu madde uyarınca belirlenecek elyaf kompozisyonundaki harici elyafların varlığı, bu elyafların yüzdesi aşağıdaki değerlere ulaşmadığı sürece belirtilmek zorunda değildir:
a) Ürünün üretimi sırasında teknik olarak kaçınılmaz olduğu ve rutin olarak eklenmediği sürece, tekstil ürününün toplam ağırlığının %2’si veya,
b) Ürünün üretimi sırasında teknik olarak kaçınılmaz olduğu ve rutin olarak eklenmediği sürece, karde işlemi geçirmiş tekstil ürünlerinin toplam ağırlığının %5’i.
(3) Etiket veya işaretleme üzerinde gösterilen elyafların toplam ağırlığı ile ilgili olarak, 10 uncu madde gereğince sağlanacak elyaf kompozisyonu beyanı ile 19 uncu madde gereğince yürütülen analizden elde edilen yüzdeler arasında %3 oranında üretim ihtiyat payına izin verilir. Bu ihtiyat payı, ayrıca aşağıdaki durumlarda uygulanır:
a) 10 uncu madde uyarınca ‘diğer elyaf’ ifadesi ile adlandırılmış elyaflar
b) 9 uncu maddenin ikinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen yün yüzdesi
analizin amacına uygun olarak, ihtiyat payları ayrı hesaplanır. Bu fıkrada değinilen ihtiyat payı hesaplanırken hesaba alınacak toplam ağırlık, nihai ürünün elyaflarının ağırlığından bu maddenin ikinci fıkrasında değinilen ihtiyat payı uygulanırken bulunan herhangi bir harici elyafın ağırlığının düşürülmesiyle bulunur.
(4) İkinci ve üçüncü fıkralarda bahsedilen ihtiyat paylarının kümülatif uygulamasına, ikinci fıkrada belirtilen ihtiyat payını uygularken, etiket veya işaretleme üzerinde gösterilen elyafların, aynı kimyasal türün bir veya daha fazla olduğunu kanıtlayan analizler sonucunda yalnızca harici elyafların bulunması durumunda izin verilir.
(5) Üretim süreci, ikinci ve üçüncü fıkralarda belirtilenlerden daha yüksek ihtiyat payı gerektiren belirli tekstil ürünlerinde, Bakanlık, daha yüksek ihtiyat payına izin verebilir. Tekstil ürününü piyasaya arz etmeden önce üretici, olağanüstü üretim koşulları için yeterli neden ve kanıt sağlayarak, Bakanlığa yetkilendirilme talebini sunar. Yetkilendirme sadece olağanüstü hallerde ve üretici tarafından yeterli gerekçe sağlandığı durumlarda verilebilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Avrupa Birliği mevzuatına uyum
MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik, Tekstil Elyaf İsimleri ve Tekstil Ürünlerinin Elyaf Kompozisyonlarının Etiketlenmesi ve İşaretlenmesi Hakkındaki 27/9/2011 tarihli ve (AB) 1007/2011 sayılı Konsey Tüzüğü dikkate alınarak Avrupa Birliği mevzuatına uyum çerçevesinde hazırlanmıştır.
Piyasa gözetimi ve denetimi
MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelik kapsamına giren ürünlerin piyasa gözetimi ve denetimi, 12/6/2014 tarihli ve 29028 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Piyasa Gözetimi ve Denetimi Yönetmeliği hükümlerine göre Bakanlık tarafından yapılır.
Yaptırım
MADDE 23 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerine uyulmaması halinde, üreticiye Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Piyasa Gözetimi ve Denetimi Yönetmeliğinin 11 inci maddesi uyarınca düzeltme süresi verilir. Verilen süre sonunda uygunsuzluğun giderilmemesi halinde 4703 sayılı Kanunun 12 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde belirtilen idari para cezası uygulanır.
Yürürlük
MADDE 24 – (1) Bu Yönetmeliğin,
a) 13 üncü maddesi 1/1/2016 tarihinden sonra piyasaya arz edilen ürünlere uygulanmak üzere anılan tarihte,
b) diğer hükümleri yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 25 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.

 

Ek-1

Tekstil Elyaf İsimleri Listesi

(6 ncı maddede bahsedilen)

Tablo 1

No

İsim

Elyaf tanımı

1

yün

Koyun veya kuzu postlarından (Ovis aries) elde edilen elyaf, koyun ve kuzu pstlarından ve Numara 2’de listelenen hayvan kıllarından elde edilen elyaf karışımı

2

yün veya kıl isminin izlediği veya izlemediği alpaka, lama, deve, kaşmir, moher, angora, vicuna, yak, guanako, cashgora, kunduz, su samuru

Şu hayvanların kılları: Alpaka, lama, deve, Kaşmir keçisi, Ankara keçisi, Ankara tavşanı, vicuna, yak, guanako, cashgora keçisi, kunduz, su samuru

3

hayvanın cinsi belirtilerek veya belirtilmeden hayvan veya at kılı (örneğin sığır kılı, adi keçi kılı, at kılı)

1 inci ve 2 nci numaralarda değinilmemiş farklı hayvanların kılları

4

İpek

Yalnızca, ipek salgılayan böceklerden elde edilen elyaf

5

pamuk

Pamuk bitkisinin (Gossypium) tohum kabuğundan (çiğitten) elde edilen elyaf

6

kapok

Kapok meyvesinin (Ceiba pentandra) içinden elde edilen elyaf

7

keten

Keten bitkisinin (Linum usitatissimum) sak kabuğundan elde edilen elyaf

8

kenevir (kendir)

Kenevirin (Cannabis sativa) sak kabuğundan elde edilen elyaf

9

jüt

Corchorus capsularis veya Corchorus olitorius’un sak kabuğundan elde edilen elyaf. Bu Yönetmelik’in amaçları için: Hibiscus cannabinus, Hibiscus sabdariffa, Abutilon avicennae, Urena lobata, Urena sinuata türlerinden elde edilen sak elyaflları da jüt gibi işlem görecektir.

10

abaca (Manila kendiri)

Musa textilis’in yaprak kınından elde edilen elyaf

11

Alfa

Stipa tenacissima’nın yaprağından elde edilen elyaf

12

Hindistan cevizi (kokos)

Cocos nucifera’nın meyvesinden elde edilen elyaf

13

Broom

Cytisus scoparius ve/veya Spartium junceum’un sak kabuğundan elde edilen elyaf

14

rami

Boehmeria nivea ve Boehmeria tenacissima’nın sak kabuğundan elde edilen elyaf

15

sisal

Agave sisalana’nın yapraklarından elde edilen elyaf

16

sunn (güneş keneviri)

Crotalaria juncea’nın sak kabuğundan elde edilen elyaf

17

henequen

Agave fourcroydes’in sak kabuğundan elde edilen elyaf

18

maguey

Agave cantala’nın sak kabuğundan elde edilen elyaf

 

Tablo 2

No

İsim

Elyaf tanımı

19

asetat

hidroksil gruplarının %74’ten fazlası, % 92’sinden azı asetillenmiş selüloz asetat elyafı

20

aljinat

Aljinik asidin metal tuzlarından elde edilen elyaf

21

cupro (kupramonyum rayonu)

Kupramonyum yöntemiyle elde edilen rejenere selüloz elyafi

22

modal

Yüksek kopma mukavemeti ve yüksek yaş modüle sahip olan yenilenmiş viskoz işlemi yoluyla yeniden elde edilen selüloz elyafı. Kondisyonlanmış durumda (Bc) ve yaş durumda %5 uzama sağlamak için gerekli kuvvet (Bm) aşağıdadır. Bc ve Bm; desitex biriminde lineer yoğunluk T olduğunda:

Bc (CN) ≥1.3√T + 2 T

Bm (CN) ) ≥ 0,5 √T

23

protein

Doğal protein maddelerinden rejenerasyon yoluyla ve kimyasal maddelerin etkisiyle stabilize edilerek elde edilmiş elyaf.

24

triasetat

Hidroksil gruplarının en az %92’si asetillenmiş selüloz asetat elyafı.

25

viskoz

Filament ve kesikli elyaf için viskoz yöntemi ile elde edilen rejenere selüloz elyafi.

26

akrilik

Zincirlerinin (kütlece) en az %85’i akrilnitril ünitelerinden oluşan lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

27

kloro lifi

Zincirlerinde kütlece %50’den fazla klorlanmış vinil veya viniliden monomerik üniteleri bulunduran lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

28

floro elyafı

Florokarbon alifatik monomerlerinden oluşmuş lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

29

modakrilik

Zincirlerinin (kütlece) %50’den fazlası ve %85’den azı akrilnitril ünitelerinden oluşan lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

30

poliamid veya naylon

Zincirlerinde, en az %85’i alifatik veya sikloalifatik birimleriyle birleşen amid bağlantılarının tekrarlanmasıyla oluşan sentetik lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

31

aramid

En az %85’i doğrudan iki aromatik halkaya ve varsa, amid bağlantılarını geçmeyecek sayıda imid bağlantılara bağlanan amid veya imid bağlantılarına eklenen aromatik gruplardan oluşan sentetik lineer makromoleküllerden meydana gelen elyaf.

32

poliimid

Zincirlerinde amid birimlerinin tekrarlamasıyla oluşan sentetik lineer makromoleküllerden oluşan elyaf

33

lyocell

Çözülme ve türev oluşumu olmaksızın gerçekleşen solvent spinning işlemi sonucu yeniden elde edilen selüloz elyaf

34

poliaktid

Zincirinde en az %85 (kütlece) doğal şekerden türetilen ve erime noktası en az 135°C olan laktik asid ester birimlerine sahip lineer makromoleküllerden oluşan elyaf.

35

poliester

Zincirleri (kütlece)en az %85 diol ve tereftalik asitten oluşmuş bir ester içeren lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

36

polietilen

Substituye edilmemiş alifatik doymuş hidrokarbon lineer makromoleküllerinden oluşmuş elyaf.

37

polipropilen

İsotaktik pozisyonda her ikinci karbon atomunda bir metil yan dalı içeren ve başkaca bir substitüsyonun söz konusu olmadığı doymuş alifatik hidrokarbon lineer makromoleküllerden oluşan elyaf.

38

polikarbamid

Zincirlerinde (NH-CO-NH) üretilen fonksiyonel grubunun tekrarlanmasıyla oluşan lineer makromoleküllerden elde edilen elyaf.

39

poliüretan

Zincirlerinde üretan fonksiyonel grubunun tekarlanmasıyla oluşan makromoleküllerden elde edilen elyaf.

40

vinilal

Zincirleri asetilizasyon derecesi farklı polivinil alkolden oluşan makromoleküllerden elde edilen elyaf.

41

trivinil

Hiçbiri toplam kütlenin %50’sinden fazla olmamak üzere, akrilnitril terpolimeri, bir klorlanmış vinil monomeri ve bir üçüncü vinil monomerinden oluşan elyaf.

42

elastodien

Doğal veya sentetik poliisoprenden veya olarak bir ya da daha fazla dienin vinil monomeri ile veya bunsuz polimerize edilmesi ile oluşan elastiki elyaf. Bunlar orijinal uzunluğunun üç katı gerildiğinde ve serbest bırakıldığında hızlı bir şekilde ve tamamen başlangıç boyuna dönerler.

43

elastan

Kütlece en az % 85’i bölümler halindeki poliüretandan oluşan ve orijinal uzunluğunun 3 katı kadar gerilip serbest bırakıldığında hızlı bir şekilde ve tamamen başlangıç boyuna dönen elastiki elyaf.

44

cam elyafı

Camdan yapılmış elyaf.

45

elastomultiester

İki veya daha farklı kimyasal doğrusal makromoleküllerin iki veya daha farklı aşamada etkileşimi ile oluşan (kütlesine göre %85’i aşmayan), baskın işlevsel birim olarak asidin alkolü etkilemesi ile oluşan bileşik grupları içeren (en azından %85 oranında) ve uygun muameleden sonra uzatıldığında orijinal uzunluğunun 1,5 katına kadar çıkan ve serbest bırakıldığında hızla ve gerçek anlamda başlangıç uzunluğuna ulaşan elyaf çeşididir.

46

elastolefin

En azından %95’i (kütlesine göre) kısmen çapraz moleküllerden oluşan, en az bir diğer olefin ve etilenden elde edilen, uzatıldığında orijinal uzunluğunun 1,5 katına kadar uzayan, serbest bırakıldığında hızla ve büyük ölçüde başlangıçtaki uzunluğuna ulaşan bir elyaf çeşididir

47

melamin

En azından %85’i (kütlesine göre) çapraz bağlı melamin türevi makromoleküllerden oluşan elyaf çeşididir.

48

iplik veya elyaf sözcüğünün izlediği veya izlemediği, elyafın yapısını oluşturan materyalle ilgili isim örneğin, metal (metalik, metalize edilmiş), asbest (amyant), kağıt

Yukarıda listelenmeyen muhtelif veya yeni malzemelerden elde edilen elyaf

49

çift bileşenli Polipropilen / Poliamid

polipropilen matrix içine yerleştirilen poliamid elyafının kütlesi %10 ve % 25 arasında oluşan bir çift bileşenli elyaf.

Ek-2

Yeni Tekstil Elyaf İsmi Başvurusuna İlişkin

Asgari Gereklilikler

(7 nci maddede bahsedilen)

            Ek-1’de düzenlenen listeye yeni bir tekstil elyaf isminin dahil olması için yapılacak başvurular, 7 nci maddede belirtildiği üzere, en az aşağıdaki bilgileri içerir.

         1- Tekstil elyafının önerilen ismi:

            Eğer uygunsa önerilen isim, kimyasal kompozisyonla ilgili olmalı ve elyafın özellikleri hakkında bilgi sağlamalıdır. Önerilen isim her türlü fikri mülkiyet haklarından muaf olacak ve üreticiyle ilgili olmayacaktır.

            2- Tekstil elyafının önerilen tanımı: Yeni tekstil elyafı tanımı içinde bahsedilen esneklik gibi özellikler, analizlerin deneysel sonuçlarıyla birlikte başvuruda temin edilecek, test metotları yoluyla doğrulanabilir olacaktır.

         3- Tekstil elyafı belirlenmesi: kimyasal formül, mevcut tekstil elyaflarından farklar ile birlikte, ilgili olduğu yerlerde, erime noktası, yoğunluk, kırılma endeksi, yanma özelliği ve FTIR spektrumu gibi detaylı veri.

            4- Elyaf kompozisyonunun hesaplanmasında kullanılacak önerilen belirlenmiş istisnalar.

            5- Deneysel veriler dahil, yeterince gelişmiş kimlik ve miktar belirleme metotları:

Başvuru sahibi, diğer elyaflarla birlikte yeni tekstil elyafının en çok beklenen ticari karışımlarını analiz etmek için ek-8’de listelenen metotların kullanım olasılığını veya bu eke eklenecek uyumlaştırılmış standartları değerlendirecek ve bu metotlardan en az birini teklif edecektir. Başvuru sahibi, bu metotlar ve uyumlaştırılmış standartlar için tekstil elyafının çözünmez bileşen olarak kabul edilebildiği durumlarda, yeni tekstil elyafının kitle düzeltme faktörlerini değerlendirecektir. Bütün deneysel veriler başvuru ile teslim edilecektir. Eğer bu Yönetmelikte listelenen metotlar uygun değilse, başvuru sahibi uygun gerekçeleri belirtecek ve yeni bir metot önerecektir. Başvuru, önerilen metotlar için bütün deneysel verileri içermelidir. Metotların doğruluğu, sağlamlığı ve yinelenebilirliği üzerine veriler dosya ile tedarik edilmelidir.

            6- Yeni tekstil elyafının insan sağlığı üzerindeki olası alerjik reaksiyonları veya diğer olumsuz etkileri ile ilgili mevzuatla uyumlu olacak şekilde bu etkilere yönelik yapılan test sonuçlarını içeren mevcut bilimsel bilgiler.

            7- Başvuruyu destekleyen ek bilgiler: üretim süreci, tüketici uyumu

Üretici, önerilen kimlik ve miktar belirleme metotlarının geçerli olmasını sağlamak için yeni saf tekstil elyafı ve ilgili tekstil elyaf karışımlarının temsili örneklerini temin edecektir.

Bakanlık, üreticiden ilgili elyaf karışımlarının ek örneklerini talep edebilir.

Ek-3

9 uncu Maddenin Birinci Fıkrasında Bahsedilen İsimler

— Türkçe için: ‘Yapağı yünü’ veya ‘kırkım yünü’

— Bulgarca için: ‘необработена вълна’

— İspanyolca için: ‘lana virgen’ or ‘lana de esquilado’

— Çek dili için: ‘střižní vlna’

— Danimarka dili için: ‘ren, ny uld’

— Almanca için: ‘Schurwolle’

— Estonya dili için: ‘uus vill’

— Yunanca için: ‘παρθένο μαλλί’

— İngilizce için: ‘fleece wool’ or ‘virgin wool’

— Fransızca için: ‘laine vierge’ or ‘laine de tonte’

— Hırvatça için: ‘runska vuna’

— İrlanda dili için: ‘olann lomra’

— İtalyanca için: ‘lana vergine’ or ‘lana di tosa’

— Letonya dili için: ‘pirmlietojuma vilna’ or ‘cirptā vilna’

— Litvanya dili için: ‘natūralioji vilna’

— Macarca için : ‘élőgyapjú’

— Malta dili için: ‘suf verġni’

— Hollanda dili için: ‘scheerwol’

— Polonya dili için: ‘żywa wełna’

— Portekizce için: ‘lã virgem’

— Romanya dili için: ‘lână virgină’

— Slovakya dili için: ‘strižná vlna’

— Slovenya dili için: ‘runska volna’

— Fince için: ‘uusi villa’

— İsveç dili için: ‘ny ull’

Ek-4

Belirli Tekstil Ürünlerinin Etiketlenmesi ve İşaretlenmesi İçin Özel Hükümler

(Madde 14’te bahsedilen)

Ürünler

Etiketleme ve işaretleme hükümleri
  1. Aşağıdaki korse ürünleri

Elyaf kompozisyonu, etiket ve işaretleme üzerine ürünün tümü için ve sırasıyla listelenen bileşenler için harici ya da ayrı olmak üzere belirtilmelidir:

(a)     Sutyenler

Çanaklar ve arka yüzeyin iç ve dış kumaşı

(b)     Korse ve kemerler

Ön, arka ve yan sertleştirme panelleri

(c)     Büstiyerler

Çanakların, ön ve arka sertleştirici paneller ve yan panellerin iç ve dış kumaşları
  1. Yukarıda listelenmeyen diğer korse ürünleri

Elyaf kompozisyonu, etiket ve işaretleme üzerine ürünün tümü için ve ürünün çeşitli bileşenleri için harici ya da ayrı olmak üzere belirtilmelidir. Bu etiketleme, ürünün toplam ağırlığının %10’unu geçmeyen bileşenler için zorunlu değildir.
  1. Tüm korse ürünleri

Korse ürünlerinin çeşitli parçalarının ayrı etiketlenmesi ve işaretlenmesi durumunda, tüketicinin, etiket ve işaretleme üzerindeki bilginin hangi parçaya değindiğini kolayca anlayabileceği bir şekilde olmalıdır.
  1. Asidik yakma yöntemiyle basılmış tekstiller

Elyaf kompozisyonu, ürünün tümü için veya baz kumaş ve yakılmış parçaların kompozisyonu ayrı ayrı belirtilerek verilebilir. Bu bileşenler, isimleri ile değinilmelidir. 
  1. Nakışlı tekstiller

Elyaf kompozisyonu, ürünün tümü için veya baz kumaş ve nakış ipliğinin kompozisyonu ayrı ayrı belirtilerek verilelebilir. Bu bileşenler, isimleri ile değinilmelidir. Bu etiketleme veya işaretleme, sadece ürünün dış yüzeyinin en az %10’una denk gelen nakışlı parçalar için zorunludur.
  1. Farklı elyaflardan yapılan nüve ve kılıf içeren ve tüketiciye pazarda bu şekilde sunulan iplikler 

Elyaf kompozisyonu, ürünün tümü için veya nüve ve kıelyaf kompozisyonu ayrı ayrı belirtilerek verilebilir. Bu bileşenler, isimleri ile değinilmelidir.
  1. Kadife ve pelüş veya bunlara benzeyen tekstil ürünleri

Elyaf kompozisyonu, ürünün tümü için veya ürünün farklı elyaflardan oluşan bir arka yüzey ve kullanım yüzeyi olması halinde, bu bileşenlerin kompozisyonu ayrı ayrı belirtilerek verilebilir. Bu bileşenler, isimleri ile değinilmelidir.
  1. Arka ve kullanım yüzeyi farklı elyaftan oluşan yer döşemelikleri ve halılar

Elyaf kompozisyonu, ürünün sadece kullanım yüzeyi için belirtilebilir. Kullanım yüzeyi ismi ile belirtilmelidir.

Ek-5

Etiketlenmesi ve İşaretlenmesi Zorunlu Olmayan Tekstil Ürünleri

(18 inci maddenin ikinci fıkrasında bahsedilen)

  1. Kolları destekleyici kolçaklar
  2. Tekstil materyallerinden yapılmış saat kayışları
  3. Etiketler ve nişanlar
  4. Tekstil materyallerinden yapılmış dolgulu tutacaklar
  5. Kahve poşetleri
  6. Çay poşetleri
  7. Kol koruyucuları
  8. Havlı kumaştan yapılanlar dışında kalan manşonlar
  9. Yapay çiçekler
  10. İğne yastıkları
  11. Resim yapılmış kanaviçeler
  12. Taban ve zemin kumaşları ve sertleştiriciler için tekstil ürünleri
  13. Eski oldukları açık bir şekilde beyan edilen eski konfeksiyon ürünleri
  14. Tozluklar
  15. Yeni olmayan ve o şekilde satılmayan ambalajlar
  16. Tekstil materyallerinden yapılmış süs ve saraciye ürünleri
  17. Tekstil materyallerinden yapılmış seyahat ürünleri
  18. Bitmiş veya bitmemiş el işlemeli goblen duvar panoları ve nakış iplikleri dahil bunların üretiminde kullanılan, kanaviçeden ayrı olarak satılan ve özellikle duvar panoları yapımında kullanmak için sunulan materyaller
  19. Fermuarlar
  20. Tekstil materyalleri ile kaplı düğme ve kopçalar
  21. Tekstil materyallerinden kitap ciltleri
  22. Oyuncaklar
  23. Ayakkabıların tekstil kısımları
  24. Yüzey alanı 500 cm²’den fazla olmayan ve çeşitli bileşenlerden oluşan masa örtüleri
  25. Fırın eldivenleri ve bezleri
  26. Yumurta kılıfları
  27. Makyaj malzemeleri mahfazaları
  28. Tekstil kumaşlarından tütün keseleri
  29. Tekstil kumaşlarından gözlük, sigara, çakmak, tarak mahfazaları
  30. Yüzey alanı 160cm²’den fazla olmayan mobil telefon ve portatif medya player mahfazaları
  31. Eldivenler dışında kalan koruyucu spor malzemeleri
  32. Tuvalet torbaları
  33. Ayakkabı temizleme mahfazaları
  34. Cenaze malzemeleri
  35. Tamponlar hariç olmak üzere tek kullanımlık malzemeler
  36. Avrupa Eczacılık kurallarına tabii tekstil ürünleri ve bu kurallara referans gösterilerek kaplanmış medikal ve ortopedik kullanım için tek-kullanımlık olmayan bandajlar ve genel olarak ortopedik tekstil ürünleri
  37. Halat, ip ve tel dahil olmak üzere ek-6, 12’inci kaleme tabii olan tekstil ürünleri. Normal olarak, aşağıdakileri amaçlamaktadır:
    1. Ürünlerin üretiminde ve işlem süreçlerinde donanım bileşeni olarak kullanım için;
    2. Makine, tesisat (ısınma, hava dolaşımı veya aydınlanma gibi), yerli ve diğer teçhizatlar, tente örtüleri ve araçtan ayrı satılan tekstil motor araç aksesuarları hariç olmak üzere, araçlar ve diğer taşıma vasıtaları ve bunların çalıştırılması, bakımı veya yedek parçası ile birleştirmek için;
  38. Emniyet kemerleri, paraşüt, can yelekleri, acil paraşütler, yangın söndürme araçları, kurşun geçirmez ceketler ve özel koruyucu giysiler (ateşe, kimyasal maddelere veya diğer güvenlik riskleri gibi) gibi koruyucu ve güvenlik amaçları için tekstil ürünleri
  39. Performans detayları ve teknik özellikleri sağlanmak koşulu ile hava-destekli yapılar (spor salonları, fuar standları veya depo tesisleri gibi).  
  40. Yelkenliler
  41. Hayvan giysileri
  42. Bayrak ve flamelar

Ek-6

Dahili Etiketlemenin Yeterli Olduğu Tekstil Ürünleri

(18 inci maddenin üçüncü fıkrasında bahsedilen)

  1. Yer bezleri
  2. Temizleme bezleri
  3. Süsleme şeritleri, kurdeleleri, bordürleri
  4. Dantelalar
  5. Kemerler
  6. Pantolon askıları
  7. Jartiyerler, çorap bağları ve lastikleri
  8. Ayakkabı ve bot bağcıkları
  9. Kurdeleler
  10. Elastik bantlar
  11. Bu sıfatla satılan yeni paketleme malzemeleri
  12. Paketleme sicimleri ve tarım amaçlı kınnaplar; ek-5’in 37’inci kalemi kapsamına girenler dışındaki ip, kordon ve halatlar
  13. Çeşitli bileşenlerden oluşan masa ve servis örtüleri
  14. Mendiller
  15. Topuz fileleri ve saç fileleri
  16. Çocuklar için papyon ve kravatlar
  17. Mama önlükleri, yıkama eldivenleri ve yüz bezleri
  18. Küçük miktarlarda ve net ağırlıkları 1 gram veya daha az olacak şekilde perakende satışa sunulan dikiş, onarım ve nakış iplikleri
  19. Perdeler, güneşlikler ve panjurlar için şeritler

Ek-7

Elyaf Kompozisyonunun Belirlenmesinde Dikkate Alınmayacak Parçalar

(19 uncu maddenin ikinci fıkrasında bahsedilen)

Ürünler

Hariç parçalar

(a)     Tüm tekstil ürünleri

(i)    Tekstil olmayan parçalar, kumaş kenarları, etiket ve nişanlar, ürünün bütününü oluşturmayan yaka ve şeritler, tekstil materyalleri ile kaplı düğme ve kopçalar, aksesuarlar, dekorasyonlar, elastik olmayan kurdeleler, ürünün belirli ve sınırlı yerlerine eklenen elastik iplik ve bantlar, ve 11 inci maddede belirlenen koşullar uygulanmak şartıyla, görülebilir, yalıtılabilir, tamamen dekoratif ve antistatik etkili elyaf  

(ii)  Yağlı maddeler, cilt makineleri, ağırlaştırma, ebatlandırma ve terbiye, emdirilmiş ürünler, ek boyama ve baskı ürünleri ve diğer tekstil işleme ürünleri

(b)     Yer kaplamaları ve halılar

Kullanım yüzeyi hariç tüm bileşenler

(c)     Korse kumaşları

Kullanım yüzeyinin parçasını oluşturmayan bağlama ve dolgu atkı ve çözgüleri

(d)     Duvar kumaşı ve perdeler

Kumaşın sağ tarafının parçasını oluşturmayan bağlama ve dolgu atkı ve çözgüleri

(e)     Çoraplar

Manşette kullanılan ek elastik iplikler ve parmak ucu ve topuğu pekiştirici ve güçlendirici iplikler

(f)      Taytlar

Kemerde kullanılan ek elastik iplikler ve parmak ucu ve topuğu pekiştirici ve güçlendirici iplikler

(g)     b ve f maddeleri haricindeki tekstil ürünleri

Zemin ve taban kumaşları, pekiştirme ve güçlendirme, ara astarı ve kanvas fonlar, kumaşın atkı ve/veya çözgüsünün yerine geçmediği sürece dikme ve birleştirme iplikleri, izolasyon fonksiyonu olmayan dolgular ve 12 nci maddenin ikinci fıkrasına uymak koşuluyla, astarlar.

Bu maddenin amaçlarına uygun olarak:

i.    özellikle battaniye ve çift yüzeyli kumaşlarda, kullanım yüzeyini detekleyici tekstil ürünlerinin zemin ve taban materyalleri, kadife veya pelüş kumaşların ve benzer ürünlerin detekleyicileri, üründen koparılacak destekleyiciler olarak değerlendirilmemelidir.

ii.  “pekiştirme ve güçlendirme”, tekstil ürününün belirli ve sınırlı noktalarına güçlendirme veya kalınlaştırma amacıyla eklenen, iplik ve materyalleri ifade etmektedir.  

Ek-8

İkili ve Üçlü Tekstil Elyaf Karışımlarının

Niceliksel Analiz Metodları

 

(19 uncu maddenin birinci fıkrasında bahsedilen)

BÖLÜM I

 

  1. Tekstil Ürünlerinin Elyaf Bileşen ve Oranlarını Belirlemek İçin Analiz Numunelerinin ve Analiz Örneklerinin Hazırlanması

 

  1. UYGULAMA ALANI

Bu ek,  laboratuvar kütle numunelerinden, niceliksel analiz için ön işleme uygun   (örneğin, 100 gramı aşmayan) miktarda laboratuvar analiz numunelerini hazırlamak ve elyaf olmayan maddeleri ayıklamak/ayırmak için önceden ön işleme tabi tutulmuş laboratuvar analiz numunelerinden analiz örneklerini seçip ayırmak için gerekli prosedürleri içermektedir(Bazı durumlarda ayrı ayrı test numuneleri için ön işlemler yapılması gerekir.)

  1. TANIMLAR

 

2.1.         Esas Kütle(Parti): Bir seri analizin testin sonuçlarına göre karar verilen materyal miktarıdır. Örneğin; bir defada teslim edilen kumaş, aynı leventten dokunmuş kumaşın tümü, bir iplik sevkiyat partisi, sevkedilen bir parti iplik bir balya veya bir balya grubu ham elyaf.

2.2.         Laboratuvar Kütle Numunesi: Laboratuvar için partinin bütününü temsil edecek şekilde alınan numune kısmıdır. Laboratuvar kütle numunesinin boyutları ve yapısı numunenin alındığı kaynağın değişkenliğini yeterli şekilde yansıtabilecek ve laboratuvarda kolaylıkla taşınabilecek nitelikte olmalıdır (Düzenlenen ve bitirilen kısımlar için kısım 7’ye bakınız.)

2.3.         Laboratuvar Analiz Numunesi: Laboratuvar kütle numunesinden alınıp, elyaf olmayan maddelerin ayrılması için ön-işleme tabi tutulan ve bundan analiz örneklerinin alındığı parçadır. Laboratuvar analiz numunesinin boyutu ve yapısı laboratuvar kütle numunesinin değişkenliğini yeterli şekilde yansıtabilmelidir. (kısım 1’e bakınız.)

2.4.                         Analiz Örneği: Laboratuvar analiz numunesinden seçilen ve tek başına bir analiz sonucunu verebilecek miktardaki materyaldir.

  1. PRENSİP

Laboratuvar analiz numunesi, laboratuvar kütle numunesini temsil edecek şekilde seçilir. Laboratuvar analiz numunesinden alınan analiz örneklerinin her biri laboratuvar analiz numunesini temsil edecek şekilde olmalıdır.

  1. ELYAFLARDAN NUMUNE ALMA

4.1.         Düzgünleştirilmemiş Elyaflar: Laboratuvar analiz numunesi, laboratuvar kütle numunesinden rasgele seçilen tutamlarla hazırlanır. Laboratuvar analiz numunesinin tümü laboratuvar tarağı ile iyice karıştırılır.  (Laboratuvar tarağı bir elyaf karıştırıcı ile yer değiştirebilir ya da elyaf kümleme ve atma metodu ile karıştırılabilir.) Açık işlenmemiş elyaf ve karıştırmak için kullanılan ekipmana yapışan elyaf da dahil tülbent veya karışım ön işleme tabi tutulduktan sonra, tülbent veya karışımdan, açık işlenmemiş elyaftan ve ekipmana yapışan diğer elyafların her birinden kütleleri ile orantılı olarak analiz örnekleri seçilip alınır.

Eğer tarak tülbendi ön işlemden sonra bozulmamış ise, analiz örnekleri 4.2.’de tarif edildiği şekilde alınır. Tarak tülbendi ön işlemde bozulmuş ise, her bir analiz örneği, uygun ve hemen hemen birbirine eşit boyutta en az 16 küçük tutam halinde rastgele olarak alınır ve sonra bunlar birleştirilir.

 

4.2.            Düzgünleştirilmiş Elyaflar (Tarak Bantları, Tülbentler, Cer Bantları, Fitiller) : Laboratuvar kütle numunesinin rastgele olarak seçilmiş bölgelerinden, her biri yaklaşık 1 g ağırlığında en az 10 parça kesilir. Bu şekilde hazırlanan laboratuvar analiz numunesi ön-işleme tabi tutulur. Parçalar yan yana konularak tekrar birleştirilir ve 10 parçanın hepsinden birer porsiyon içerecek şekilde enlemesine yeni bir parça kesilerek analiz örneği hazırlanır.

  1. İPLİKTEN NUMUNE ALMA

5.1.            Bobin veya Çile İplikleri: Laboratuvar kütle numunesindeki tüm bobinlerden numune alınır. Her bir bobinden kesintisiz yaklaşık eşit uzunlukta iplikler, ya bir çıkrığı eşit sayıda döndürüp çileler hazırlayarak veya başka bir yolla sarılırlar (Bobinler uygun bir şekilde içlere takılırsa, birçoğu aynı anda sarılabilir.)

 

İplikler uzunlamasına yan yana getirilerek, ya tek bir çile veya bir kablo şeklindeki laboratuvar analiz numunesi oluşturulur. Bu arada çile veya kabloda her bir bobinden eşit uzunlukta iplik bulunmasının sağlanmasına dikkat edilir.

Laboratuvar analiz numunesi ön işleme tabi tutulur. Çile veya kablodan eşit uzunlukta bir iplik demeti kesilerek, laboratuvar analiz numunesinden analiz örnekleri hazırlanır ve demetin numunedeki tüm iplikleri içermesine dikkat edilir.

Eğer, ipliğin tex biriminde numarası “t” ve laboratuvar kütle numunesinden seçilen bobinlerin sayısı “N”   olarak gösterilirse,  10 g’lık  bir analiz  numunesi  için  her  bobinden  çekilmesi  gereken  ipliğin  uzunluğu:

                         106    cm’dir.

    N.t

Eğer, “N.t” değeri yüksek, örneğin 2000’den fazla ise, daha ağır bir çile sağılır ve bu uygun kütledeki bir kablo hazırlamak için enlemesine iki yerinden kesilir. Kablo halindeki herhangi bir numunenin uçları ön işlemden önce güvenli bir şekilde bağlanır ve analiz örnekleri bağlı kısımlardan uzak bir yerden alınır.

5.2.           Çözgü İpliği: Laboratuvar analiz numunesi, çözgünün uç kısmından,  işe yaramayan kenar iplikleri hariç tüm çözgü ipliklerini içerecek ve 20 cm’den az olmayacak bir uzunlukta kesilerek alınır. Bir uca yakın yerden iplik demetindeki tüm iplikler birlikte bağlanır. Eğer numune bir bütün olarak ön-işlem için çok büyük ise, iki veya daha fazla kısma bölünür, ön işlem için her birinin uçları bağlanır ve ayrı ayrı ön işlem gördükten sonra tekrar birleştirilir. Laboratuvar analiz numunesinden, tüm çözgüleri içerecek şekilde bağlama kısmından uzak uçtan uygun bir uzunluk kesilerek bir laboratuvar örneği hazırlanır. Tex birimindeki numarası “t” olan “N”sayıda iplikten oluşan bir çözgü için ağırlığı 1 g olan çözgü analiz örneğinin uzunluğu:105/N.t cm’dir

 

  1. KUMAŞTAN NUMUNE ALMA

6.1.           Kumaşı temsil eden tek bir parçadan oluşan bir laboratuvar kütle numunesinden analiz örneği alma

 

Kumaşın bir köşesinden diğerine doğru diyagonal bir şerit kesilir ve kumaş kenarları uzaklaştırılır. Bu şerit, laboratuvar analiz numunesidir.“X” g ağırlığında bir laboratuvar analiz numunesi hazırlamak için, kesilecek şeridin alanı:

  X.104 cm² olmalıdır. (G, g/m2 olarak kumaşın kütlesidir)

    G

Laboratuvar analiz numunesi ön işleme tabi tutulur ve sonra şerit enine 4 eşit uzunlukta kesilir ve üst üste konur.

Katmanlı materyalin herhangi bir kısmından, tüm katmanları kapsayacak şekilde analiz örnekleri kesilir ve her bir analiz örneğinin her katmandan eşit uzunlukta parçalar içermesine dikkat edilir.

Kumaş dokuma desenli ise, laboratuvar analiz numunesinin eninin, çözgü yönüne paralel şekilde ölçülerek ve desenin en az bir çözgü raporunu içerecek şekilde olması sağlanır. Bu durumda, laboratuvar analiz numunesi işlem göremeyecek kadar büyükse, eşit büyüklükte parçalar kesilip ayrı ayrı ön-işlemden geçirilirler ve analiz örnekleri seçilmeden önce desenin aynı bölümleri birbirleriyle çakışmayacak şekilde üst üste konur.

 

6.2            Birkaç parçadan oluşan bir laboratuvar kütle numunesinden analiz örneği alma

 

Parçaların her biri 6.1’de belirtildiği gibi işlem görür ve sonuçlar ayrı ayrı verilir.

  1. KONFEKSİYON ve NİHAİ ÜRÜNLERDEN NUMUNE ALMA

Laboratuvar kütle numunesi, normalde konfeksiyon veya nihai ürünün bir biriminin tamamı veya birimi temsil eden bir kısmıdır.

 

Bu Yönetmeliğin 12 nci maddesine uygunluğunu kontrol etmek amacıyla gerektiğinde, aynı elyaf içeriğine sahip olmayan çeşitli kısımların yüzdeleri ayrı ayrı tayin edilir.

Konfeksiyon veya son ürünün etiketinde bileşiminin belirtilmesi gereken kısmını temsil eden bir laboratuvar analiz numunesi alınır. Ürünün birden fazla etiketi varsa, her etiketin ait olduğu kısmı temsil eden laboratuvar analiz numuneleri alınır.

Eğer bileşimi belirlenecek ürün üniform (birörnek) değil ise, laboratuvar analiz numunelerinin ürünün her bölümünden alınması ve numune alınan parçaların ürünün tamamına göre bağıl oranlarının belirlenmesi gerekmektedir.

Sonra yüzdeler, numune alınan kısımların bağıl oranları dikkate alınarak hesaplanır.

                Laboratuvar analiz numuneleri ön-işleme tabi tutulur.

                Daha sonra ön işlem görmüş laboratuvar analiz numunelerini temsil eden analiz örnekleri alınır.

 

  1. Elyaf Karışımlarının Niceliksel Analiz Metotlarına Giriş

Elyaf karışımlarının niceliksel analiz metotları, elyafların el ile ve kimyasal yolla ayrılması şeklinde başlıca iki ana prosese dayanır.

Mümkün olduğu durumlarda, genellikle kimyasal metoda göre daha doğru sonuçlar veren el ile ayırma metodu tercih edilmelidir. Bu metot,  örneğin; her biri tek cins elyaftan üretilmiş çeşitli bileşenlerden oluşan iplikler ya da çözgüsünde kullanılan elyaf cinsi atkısından farklı olan kumaşlar veya değişik iplik tipleriyle üretilmiş sökülebilir örme kumaşlar gibi, (elyafları harmandan karışmış) homojen bir karışım oluşturmayan tüm tekstil ürünleri için uygulanabilir.

Genellikle kimyasal niceliksel analiz metotları, karışımı oluşturan bileşenlerin seçimli (selektif) çözünmesi esasına dayanmaktadır. Burada bileşenlerden birinin çözünmesinden sonra, çözünmeyen kalıntı tartılır ve çözünen bileşenin oranı kütle kaybından hesaplanır. Bu ekin birinci kısmında, yapıları ne olursa olsun burada değinilen tüm elyaf karışımlarının sözü edilen metoda göre yapılan analizlerine ait bilgiler verilmektedir. Bu sebepten bu bilgiler belirli elyaf karışımlarına uygulanabilen prosedürlerin ayrıntılı olarak anlatıldığı ilerideki bölümlerle birlikte kullanılmalıdır. Nadiren bazı analizler,  seçimli çözünme esasından başka bir prensiple yapılabilir. Böyle durumlarda tüm detaylar ilgili bölümde ayrıca verilmiştir.

Üretim işlemleri esnasındaki elyaf karışımlarında ve bazen de son tekstil ürünlerinde doğal olarak bulunan, ya da üretim işlemlerini kolaylaştırmak amacıyla sonradan ilave edilmiş yağlar, vakslar, dolgu maddeleri veya suda çözünür maddeler gibi elyaf olmayan maddeler bulunabilir. Bu gibi elyaf olmayan maddelerin analizlerden önce ayrılması gerekmekte olup, sıvı ve katı yağların, vaksların ve suda çözülebilen maddelerin ayrılması ile ilgili bir metot ta verilmiştir.

Bunlara ek olarak tekstil ürünleri, kendilerine bazı özel nitelikler kazandırmak amacıyla uygulanmış reçine veya başka ilave maddeler de içerebilir. İstisnai durumlarda bazı boyar maddelerin de yer aldığı bu gibi maddeler ayıracın çözünebilir bileşene etkisiyle çatışabileceği gibi, bunların ayıraç tarafından kısmen ya da tamamen giderilmeleri de mümkündür. Bu gibi sonradan ilave edilen maddeler,  hatalı sonuçlar doğurabileceklerinden, numune analiz edilmeden önce uzaklaştırılmaları gerekmektedir. Eğer bu tip maddelerin ayrılması mümkün değil ise, bu Ek’te verilen niceliksel kimyasal analiz metotları uygulanamaz.

Boyalı kumaşlardaki boyalar elyafın entegre bir parçası olarak düşünülmektedir ve uzaklaştırılmazlar.

 

Analizler kuru kütle esasına göre yapılmakta olup, kuru kütlenin tayini ile ilgili bir prosedür verilmiştir.

Sonuçlar, her elyafın kuru kütlesine bu Yönetmeliğin ek-9’unda listelenen belirlenmiş istisnaların uygulanmasıyla elde edilir.

Analiz işlemlerine geçmeden önce karışımdaki tüm elyaf türlerinin teşhis edilmiş olması gerekir. Bazı metotlarda, bir karışımın çözünmeyen bileşeni, çözünen bileşeni çözmek için kullanılan ayıraçta kısmen çözünebilir.

Mümkün olduğunca, çözünmeyen elyafı çok az etkileyen ya da etkilemeyen ayıraçlar seçilmiştir. Eğer analiz esnasında kütle kaybı olacağı biliniyorsa, sonuç düzeltilmelidir; Bu amaçla düzeltme faktörleri verilmiştir.

 Bu faktörler, çeşitli laboratuvarlarda, ön işlemle temizlenmiş elyafların analiz metotlarında belirtilen uygun ayıraçlar ile muamelesi sonucu belirlenmiştir. Bu düzeltme faktörleri sadece zarar görmemiş elyafa uygulanır ve işlem esnasında veya öncesinde elyafın zarar görmüş olması durumunda daha farklı düzeltme faktörlerine gerek duyulabilir. Verilen prosedürler tek bir analiz için geçerlidir. Ancak hem el ile hem de kimyasal ayırma işlemleri için, ayrı analiz örnekleriyle en az iki analiz yapılmalıdır.

Doğrulama için, teknik bakımdan mümkün olduğu sürece, standart metotta çözünmeden kalan bileşenin ilk önce çözündüğü alternatif prosedürlerin kullanılması tavsiye edilmektedir.

BÖLÜM 2

İKİLİ TEKSTİL ELYAF KARIŞIMLARININ NİCELİKSEL KİMYASAL ANALİZİ İÇİN

KULLANILAN METOTLAR

  1. Elyaf karışımlarının niceliksel kimyasal analizleri için verilen metotlar hakkında genel bilgiler

I.1.           UYGULAMA ALANI

Her metotla ilgili uygulama alanı, metodun hangi elyaflarda uygulanabileceğini göstermektedir.

I.2.          PRENSİP

Karışımın bileşenleri tespit edildikten sonra, uygun bir ön işlem ile elyaf olmayan maddeler uzaklaştırılır ve sonra bir seçimli çözme işlemi ile bileşenlerden biri uzaklaştırılır. (Bu konuda 12 nci metot istisnadır. Zira bu metot iki bileşenden birisinin bir elementinin miktarının belirlenmesi esasına dayanmaktadır.) Çözünmeyen kalıntı tartılır ve kütle kaybına göre çözünen bileşenin oranı hesaplanır. Teknik açıdan mümkün olduğu sürece daha yüksek oranda bulunan elyafı çözmek, böylece daha düşük oranda bulunan elyafın kalıntı olarak kalmasını sağlamak tercih edilir.

 

  1. 3. MATERYAL VE EKİPMANLAR

I.3.1.      Ekipmanlar

 

I.3.1.1.   Süzme (Nordan) krozeleri ve bunları içine alabilecek uygun büyüklükte tartım kapları veya aynı sonuçları veren başka ekipmanlar.

I.3.1.2.   Vakum kabı.

I.3.1.3.   Desikatör; (nemlilik durumunu gösteren indikatörlü silika jel içeren)

I.3.1.4.   Örneklerin 105ºC ± 3ºC’de kurutulması için hava dolaşımlı etüv.

I.3.1.5.   Analitik terazi, 0,0002 g hassasiyette.

I.3.1.6.   Sokslet ekstraktörü veya aynı sonucu verebilen başka ekipmanlar.

I.3.2.      Ayıraçlar

 

I.3.2.1.   Petrol eteri; iki defa damıtılmış, kaynama sıcaklığı 40°C – 60°C arası.

I.3.2.2.   Diğer ayıraçlar her metotla ilgili bölümlerde verilmiştir.

I.3.2.3.  Damıtık veya deionize su.

1.3.2.4.  Aseton.

1.3.2.5.  Ortofosforik asit.

1.3.2.6. Üre.

1.3.2.7 Sodyum Bikarbonat.

Kullanılan ayıraçların tümü kimyasal saflıkta olmalıdır.

I.4.       KONDİSYONLAMA VE ANALİZ ATMOSFERİ

 

Kuru kütle esasına göre çalışıldığından analiz örneklerinin kondisyonlanması ya da analizin kondisyonlanmış bir atmosferde yapılması gereksizdir.

I.5.          LABORATUVAR ANALİZ NUMUNESİ

 

                Laboratuvar kütle numunesini temsil eden ve her biri en az 1 g olan gerekli sayıdaki tüm analiz örneklerini sağlamaya yetecek miktarda laboratuvar analiz numunesi alınır.

I.6.          LABORATUVAR ANALİZ NUMUNESİNİN ÖN İŞLEMİ (I.1’e bakınız.)

                Bu Yönetmeliğin 20 nci maddesine göre, yüzde hesaplamalarında dikkate alınmayacak bir maddenin mevcut olması durumunda, önce karışımı oluşturan elyaf bileşenlerinin hiç birini etkilemeyecek uygun bir metotla bu maddenin uzaklaştırılması gerekmektedir.

 

               Bu amaçla, petrol eteri ve su ile ekstrakte olabilecek elyaf olmayan maddeler, havada kurutulmuş analiz numunesi 1 saat Sokslet ekstraktöründe saatte minimum altı devir yapacak şekilde, petrol eteri ile ekstrakte edilerek giderilir. Analiz numunesindeki petrol eterinin buharlaşması sağlanır, analiz numunesi oda sıcaklığında bir saat suya daldırılmak suretiyle doğrudan su ile işlem gördükten sonra 65 °C ± 5ºC’deki su içinde ara sıra karıştırılmak suretiyle bir saat daha tutulur. (Sıvı analiz örneği oranı 100:1 olarak alınır.) Daha sonra numunedeki fazla su, sıkma, vakum veya santrifüj yoluyla uzaklaştırılır ve havada kurumaya bırakılır.

Elastolefin veya  elastolefin ve diğer elyaf (yün, hayvan kılı, ipek, pamuk,keten kenevir, jüt, koko elyafı, rami, sisal, kupra, model, protein, viskoz, akrilik, poliamid ya da naylon, polyester, elastomultiester)içeren elyaf karışımları  için prosedür çok az değiştirilebilir, öyle ki petrol eteri yerine aseton kullanılmalıdır.

                Elastolefin veya asetat içeren ikili elyaf karışımları için ön işlem uygulanır. Analiz örneği 80 °C de 10 dakika boyunca 50 % oranında ortofosforik asitten 25 g/l içeren solüsyon ve 50 g/l üre ile ekstrakte edilir. Sıvı analiz örneği oranı 100:1 olarak alınır. Analiz örneği suda yıkanır, süzülür ve 0,1 % oranındaki sodyum karbonat solüsyonunda yıkanır, son olarak suda dikkatli bir şekilde yıkanır.

               Elyaf olmayan maddelerin, petrol eteri ve su ile ekstraksiyonunun mümkün olmadığı durumlarda, yukarıda sözü edilen su ile uzaklaştırma metodunun yerine elyaf içeriğini önemli derecede değiştirmeyecek herhangi bir uygun metot kullanılmalıdır. Bununla beraber bazı kasarsız doğal bitkisel elyaflarda (örneğin: Jüt, Hindistan Cevizi-Kokos ) petrol eteri ve su ile yapılan normal temizlemenin elyaf olmayan doğal maddelerin tümünü uzaklaştırmadığı görülmektedir; numune hem petrol eterinde hem de suda çözünmeyen apre maddeleri içermedikçe ilave ön işlem uygulanmaz.

               Analiz raporlarında, kullanılan ön-işlem metotları ile ilgili tüm ayrıntılara yer verilmelidir.

 

I.7.            ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

I.7.1.        Genel Talimatlar

I.7.1.1.      Kurutma

                 Tüm kurutma işlemleri, hava dolaşımlı ve işlem boyunca kapağı kapalı tutulan bir etüvde 105 °C ± 3ºC’de 4 saatten az 16 saatten fazla olmayacak şekilde yapılmalıdır.14 saatin altındaki kurutma periyodunda analiz örneği, sabit tartıma ulaştığını kontrol etmek için tartılmalıdır. Eğer 60 dakikalık ilave bir kurutma periyodundan sonra iki tartım arasındaki fark % 0,05 in altında ise sabit tartıma ulaşıldığı kabul edilir.

                   Kurutma, soğutma ve tartma işlemleri sırasında krozeler, tartım kapları ve kalıntı maddeler çıplak el ile tutulmamalıdır.

Örnekler, kapağı yanında tutulan bir tartma kabı içinde etüvde kurutulur. Kurutmadan sonra, etüvden çıkarmadan önce tartma kabının ağzı kapatılır ve hemen desikatöre konulur.

                 Süzme krozesi, kapağı yanında tutulan bir tartma kabı içinde etüvde kurutulur.  Kurutmadan sonra tartma kabının ağzı kapatılır ve hemen desikatöre konur. 

Süzme krozesi dışında başka ekipman kullanılması halinde, etüvdeki kurutma işlemleri, kuru elyaf

kütlesinin herhangi bir kayba uğramadan ölçülebilmesini sağlayacak şekilde gerçekleştirilmelidir.

I.7.1.2.       Soğutma:

Tüm soğutma işlemleri terazinin yanında bulunan desikatörde yapılmalı ve iki saatten az olmamak kaydıyla tartma kabı tamamen soğuyuncaya kadar soğutulmalıdır.

I.7.1.3.      Tartma:

Soğutulduktan sonra desikatörden çıkarılan tartı kabının tartılması,  iki dakika içinde ve 0,0002 g hassasiyetle tamamlanmalıdır.

1.7.2.         Prosedür:

                  Ön-işleme tabi tutulmuş laboratuvar analiz numunesinden en az 1 g ağırlığında analiz örneği alınır. İplik veya kumaş yaklaşık 10 mm uzunluklarda mümkün olduğunca fazla parçaya ayrılabilecek şekilde kesilir. Kesilen örnekler bir tartı kabında kurutulur, desikatörde soğutulur ve tartılır. Daha sonra örnek, bu Yönetmelik ve eklerinin ilgili metodunda belirtildiği şekilde bir cam kaba konur, tartma kabı hemen tekrar tartılır ve aradaki farktan numunenin kuru kütlesi hesaplanır. Uygulanan metodun ilgili bölümünde belirtildiği şekilde analiz tamamlanır. Yapılan işlemin çözünen elyafı tamamen giderdiğini kontrol etmek için kalıntı mikroskop altında incelenir.

I.8.             SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

 

Çözünmeyen bileşenin kütlesi, karışımdaki toplam elyaf kütlesinin yüzdesi olarak verilir. Çözünen bileşenin yüzdesi aradaki farktan bulunur. Sonuçlar, temiz kuru kütlenin, (a) belirlenmiş istisnalar ve (b) analiz ve ön-işlem esnasındaki madde kaybını göz önünde tutmak için gerekli düzeltme faktörleri ile ayarlanması esasına göre hesaplanır. Hesaplamalar, I.8.2’ de verilen formülleri uygulamak suretiyle yapılmalıdır.

  I.8.1.        Çözünmeyen bileşenin, temiz, kuru kütle esasına göre ve ön-işlem esnasında elyaftaki kütle kaybı dikkate alınmaksızın, yüzde hesabı: 

 

  100 rd                                                    

                     % P 1= –———

              m

Formüldeki:  

                  % P 1 : Çözünmeyen bileşenin  temiz, kuru kütle esasına göre yüzdesi,

                  m : Analiz örneğinin ön işlemden sonraki kuru kütlesi,

                  r : Kalıntının kuru kütlesi,

d : Analiz esnasında ayıraçta çözünmeyen bileşenin kütle kaybına ait düzeltme faktörüdür.“d”nin uygun değerleri her metot için ilgili bölümde verilmiştir.

“d” nin bu  değerleri, kimyasal olarak bozulmamış elyaflara uygulanabilen geçerli normal değerlerdir.

I.8.2.         Çözünmeyen bileşenin, temiz, kuru kütle esasına göre,  konvensiyonel faktörlerle ve uygun olduğunda ön işlem esnasındaki kütle kaybı ile ilgili düzeltme faktörleriyle ayarlanmış yüzde oranının hesabı:

P1A :  Çözünmeyen bileşenin, ön-işlem esnasındaki kütle kaybına ve kabul edilmiş belirlenmiş istisna değerlerine göre ayarlanmış yüzdesi.

P1  :  Temiz kuru çözünmeyen bileşenin 1.8.1.’de gösterilen formüle göre hesaplanmış yüzdesi.

a1    :    Çözünmeyen bileşen için kabul edilmiş belirlenmiş istisna değeri. (Bakınız; Ek-9)

a2     :   Çözünen bileşenin kabul edilmiş belirlenmiş istisna. (Bakınız; Ek-9)

b1     :   Çözünmeyen bileşenin  ön işlemden kaynaklanan kayıp yüzdesi.

b2     :  Çözünen bileşenin  ön işlemden kaynaklanan kayıp yüzdesi.

İkinci bileşenin yüzdesi (%  P2A  ) = 100 – % P1A’dır.

Özel bir ön işlemin uygulandığı durumlarda, eğer mümkünse b1 ve b2 değerleri, her bir saf elyaf komponentini analizde uygulanan ön işleme tabi tutmak suretiyle belirlenmelidir. Saf elyaflar, normal olarak içerdikleri dışında (doğal olarak veya üretim yöntemi nedeniyle) tüm elyaf olmayan maddelerden arınmış ve analiz edilecek materyalde bulundukları şekilde (kasarsız veya kasarlı) bulunan elyaflardır.

Analiz edilecek materyalin üretiminde kullanılan temiz elyaflardan temin edilememesi durumunda, analiz edilen karışımdakine benzer nitelikteki temiz elyaflara uygulanacak analizlerden elde edilen ortalama b1 ve b2 değerleri kullanılmalıdır.

Eğer petrol eteri ve su ile ekstraksiyon yoluyla yapılan normal bir ön işlem uygulanmışsa, ön işlem sonucu oluşan kaybın genel olarak % 4 alındığı kasarsız pamuk, kasarsız keten, kasarsız kenevir ve  % 1 alındığı polipropilen dışında b1 ve b2 düzeltme faktörleri göz ardı edilebilir.

Diğer elyaflarda ön işlem sonucu oluşan kayıp genel olarak hesaplamalarda dikkate alınmaz.

 

  1. El İle Ayırma Yöntemiyle Niceliksel Analiz Metodu

 

II.1.                 UYGULAMA ALANI

 

                   Bu metot, harman karışımı oluşturmayan ve el ile ayrılması mümkün olan her tip tekstil elyafları için uygulanabilmektedir.

II.2.                  PRENSİP

 

                   Tekstil ürününün bileşenleri teşhis edildikten sonra elyaf olmayan maddeler uygun bir ön işlemle giderilir ve elyaflar el ile ayrılır, kurutulur ve karışımdaki her bir elyafın yüzde oranını hesaplamak amacıyla tartılır.

II.3.                 EKİPMANLAR

 

II.3.1.              Tartma kabı veya aynı sonuçları veren başka ekipmanlar.

II.3.2.               Desikatör (nemlilik durumunu gösteren indikatörlü silika jel içeren)

II.3.3.              Örneklerin 105ºC ± 3ºC’de kurutulması için hava dolaşımlı etüv.

II.3.4.              Analitik terazi, 0,0002 g hassasiyette

II.3.5.              Sokslet ekstraktörü veya aynı sonucu veren başka ekipmanlar.

II.3.6.              İğne

II.3.7.              Büküm ölçme ekipmanı veya benzeri ekipmanlar.

II.4.                AYIRAÇLAR

 

II.4.1.             Petrol eteri iki defa damıtılmış, kaynama sıcaklığı 40 ºC -60ºC arası.

II.4.2.             Damıtık veya iyonu giderilmiş su.

II.4.3.             Aseton

II.4.4.           Orto-Fosforik Asit

II.4.5.           Üre

II.4.6.           Sodyum Bikarbonat

                Kullanılan bütün ayıraçlar kimyasal saflıkta olmalıdır.

II.5.              KONDİSYONLAMA VE ANALİZ ATMOSFERİ

               (I.4.’e bakınız.)

II.6.              LABORATUVAR ANALİZ NUMUNESİ

              (I.5.’e bakınız.)

II.7.              LABORATUVAR ANALİZ NUMUNESİNİN ÖN İŞLEMİ

               (I.6.’ya bakınız.)

II.8.             PROSEDÜR

II.8.1.          İplik Analizi

Ön işlem görmüş laboratuvar analiz numunesinden 1 gram’dan az olmayacak şekilde bir örnek alınır. Çok ince ipliklerde, kütlesi ne olursa olsun, analiz en az 30 m iplik ile yapılabilir.

İplik uygun uzunluklarda kesilerek, iğne ve gerekirse bir büküm ölçme ekipmanıyla elyaf cinslerine göre ayrılır. Bu şekilde ayrılan elyaf cinsleri önceden darası alınmış tartma kaplarına yerleştirilerek,I.7.1. ve I.7.2.’de belirtildiği şekilde 105 ºC ± 3ºC’de sabit tartıma ulaşıncaya kadar kurutulur.

 II.8.2.          Kumaş Analizi

Ön işlem görmüş  laboratuvar analiz numunesinden, tüm  kenar kısımlarından oldukça uzak olacak şekilde atkı veya çözgü yönünü  ya da örme kumaşlarda ilmek ve sıra boylarını takip eden, kenarları düzgün kesilmiş ve düzeltilmiş, kütlesi 1 g dan az olmayan bir örnek alınır. Farklı elyaf cinsleri ayrılır ve önceden darası alınmış tartma kaplarına yerleştirilir ve II.8.1 kısmında belirtildiği gibi çalışılır.

  II.9.            SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE İFADESİ

 

Her bir elyaf bileşeninin kütlesi karışımdaki toplam elyaf kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Sonuçlar, temiz ve kuru kütle esasına göre, (a) belirlenmiş istisnalar ile, (b) ön işlem esnasındaki kütle kaybını dikkate almak için gerekli düzeltme faktörleri ile ayarlanmış olarak hesaplanır.

II.9.1.        Temiz, kuru elyafkütle yüzdelerinin, ön işlem esnasında elyaftaki kütle kaybı dikkate alınmaksızın hesaplanması:

                                                          100 m1                100

                                            % P1 = ————— = —————

                                                           m1 + m2                     m2 

                                                                                    1 + –––––

                                                                                              m1 

               Burada;  

              % P1: Birinci elyafın temiz ve kuru kütle esasına göre yüzdesi

               m1: Birinci elyafın temiz ve kuru kütlesi

               m2: İkinci elyafın temiz ve kuru kütlesidir.

II.9.2.     Her bir komponentin yüzdelerinin kabul edilmiş belirlenmiş istisna değerleri ile ve gerektiği durumlarda ön işlem esnasındaki kütle kaybına ait düzeltme faktörleri ile ayarlanarak hesabı için I.8.2. kısmına bakınız.

III.1.      METOTLARIN HASSASİYETİ

 

               Metotlarda belirtilen hassasiyet, tekrar üretilebilirlik ile ilgilidir.

Tekrar üretilebilirlik güvenilirlik anlamına gelmekte olup, örneğin değişik laboratuvarlardaki elemanlarla veya değişik zamanlarda aynı metodu uygulayarak aynı karışım bileşenlerini içeren karışım örnekleri üzerinde yapılan analizlerden elde edilen değerlerin uyum derecesini ifade etmektedir.

Tekrar üretilebilirlik,  % 95 güvenlik seviyesi için sonuçların,  güvenlik limitleri ile açıklanır.

Bu da, farklı laboratuvarlarda aynı ve sabit bir karışımda normal ve doğru bir metot uygulanması ile yapılan bir dizi analizde iki sonuç arasındaki farkın, 100 uygulamada sadece beş defa aşıldığı anlamına gelmektedir.

III.2.      ANALİZ RAPORU

      III.2.1.   Analizin bu metotta belirtildiği şekilde yapıldığı yazılır.

                  III.2.2.    Özel bir ön işlem uygulandıysa bununla ilgili ayrıntılar açıklanır. (I.6.’ya bakınız)

                  III.2.3.    Her bir sonuç ve aritmetik ortalama 0,1 hassasiyetle belirtilir.

 

 

  1. Özel Metotlar

 

 

ÖZET TABLO

 

 

 

Metotlar

Uygulama alanı (*)

Ayıraç

Çözünür bileşen

Çözünmeyen bileşen

 

No 1

Asetat

Belli bazı diğer elyaf

Aseton

No 2

Belli bazı protein elyafı

Belli bazı diğer elyaf

Hipoklorit

No 3

Viskoz, kupro veya belli bazı modal tipleri

Belli bazı diğer elyaf

Formik asit ve çinko klorür

No 4

Poliamid veya naylon

Belli bazı diğer elyaf

% 80’lik Formik asit (kütlece)

No 5

Asetat

Belli bazı diğer elyaf

Benzil alkol

No 6

Triasetat veya poliaktid

Belli bazı diğer elyaf

Diklorometan

No 7

Belli bazı selüloz elyafı

Belli bazı diğer elyaf

% 75’lik Sülfürik asit (kütlece)

No 8

Akrilikler, belli bazı modakrilikler veya belli bazı klorolifleri

Belli bazı diğer elyaf

Dimetilformamid

No 9

Belli bazı klorolifleri

Belli bazı diğer elyaf

Karbondisülfür/Aseton 55,5/44,5 (hacimce)

No 10

Asetat

Belli bazı diğer elyaf

Buz sirkesi (susuz asetik asit)

No 11

İpek, poliamid veya naylon

Belli bazı diğer elyaf

% 75’lik Sülfürik asit (kütlece)

No 12

Jüt

Belli bazı hayvansal elyaf

Azot miktarı metodu

No 13

Polipropilen

Belli bazı diğer elyaf

Ksilen

No 14

Diğer belirli elyaf

Belli bazı diğer elyaf

Derişik sülfürik asit metodu

No 15

Klorolifleri, belli bazı modakrilikler, belli bazı elastanlar, asetatlar ve triasetatlar

Belli bazı diğer elyaf

Siklohekzanon

No 16

Melamin

Belli bazı diğer elyaf

% 90’lık sıcak formik asit (kütlece)

(*) Her metodun altında ayrıntılı lif listesi
           

 

 

METOT No: 1

ASETAT VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Aseton Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

               Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili karışımlara uygulanabilir:

  1. Asetat (19) ile,
  2. Yün(1), hayvan kılı(2 ve 3), ipek(4), pamuk(5), keten(7), kenevir(8), jüt(9), abaka(10), alfa(11), hindistan cevizi(kokos)(12), broom(13), rami(14), sisal(15), kupro(21), modal(22), protein(23), viskoz(25), akrilik(26), poliamid veya naylon(30), poliester(35), polpropilen(37), elastomultiester(45), elostolefin(46), melamin (47) ve çift bileşenli polipropilen/poliamid (49)

                 Bu metot, yüzeyleri deasetillenmiş (asetat grupları hidrolize uğramış) asetat elyafına hiçbir şekilde uygulanmaz.

  1. PRENSİP

                Kuru kütlesi bilinen karışımdaki asetat, asetonla çözülerek uzaklaştırılır. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru asetatın yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

      3.1.         Ekipman:

               En az 200 ml kapasiteli, cam kapaklı erlen.

3.2.         Ayıraç

 

               Aseton

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                Bu konuda genel talimatlar kısmında verilen prosedürün izlenmesinden sonra aşağıdaki işlemler uygulanır.

En az 200 ml  kapasiteli cam kapaklı erlen içinde bulunan numunenin her 1 gramı için 100 ml aseton konularak çalkalanır, ara sıra karıştırarak 30 dakika oda sıcaklığında bekletilir, daha sonra karışım önceden darası alınmış süzme (nordan) krozesinden süzülür.

Bu işlem sadece 15 dakikalık sürelerle iki kere daha tekrarlanır (toplam üç ekstraksiyon yaparak) böylece aseton içindeki toplam işlem süresi bir saattir. Kalıntı süzme krozesine aktarılır ve burada asetonla yıkanarak vakum yoluyla süzülür. Kroze tekrar asetonla doldurularak bu defa kendiliğinden süzülmesi beklenir.

Son olarak, kroze vakum yoluyla süzülerek kalıntı ile birlikte kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. Burada “d”nin değeri melamin harici diğer elyaflar için 1,00 dir. (melamin için d=1.01)

  1. HASSASİYET

Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri,  % 95 güvenlik seviyesi için ± 1’den fazla değildir.

 

 

METOT No: 2

BELİRLİ PROTEİN ELYAFI VE BELİRLİ DİĞER ELYAF

(Hipoklorit Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili karışımlara uygulanabilir:

  1. Belli bazı protein elyafı, yani; yün (1), hayvan kılı  (2 ve 3),  ipek (4),  protein (23) ile,
  2. Pamuk (5), kupro (21), viskoz (25), akrilik (26), kloro lifleri (27), poliamid veya naylon (30), poliester (35), polipropilen (37), elastan (43), cam elyafı (44) ve elastomultiester (45), elastolefin (46), melamin (47) ve çift bileşenli polipropilen / poliamid (49).

                   Karışımda çeşitli protein elyafının bulunması halinde, metot bunların ayrı ayrı miktarlarını değil toplam miktarını vermektedir.

  1. PRENSİP

 

                   Kuru kütlesi bilinen karışımdaki protein elyafı hipoklorit çözeltisiyle çözülür. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru protein elyafının yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

Hipoklorit çözeltisinin hazırlanması için lityumhipoklorit veya sodyumhipoklorit kullanılabilir.

Az sayıda analizin yapıldığı durumlarda veya oldukça uzun aralıklarla yapılan analizlerde lityum- hipoklorit kullanılması tavsiye edilmektedir. Bunun nedeni, katı lityumhipokloritteki hipoklorit yüzdesinin, sodyumhipoklorittekinin aksine gerçekten sabit olmasıdır. Eğer hipoklorit yüzdesi biliniyor ise, sabit miktarda lityumhipoklorit kullanılabileceğinden, her defasında hipoklorit miktarının iyodimetrik olarak kontrol edilmesine gerek yoktur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.         Ekipmanlar

 

  1. 250 ml kapasiteli cam kapaklı erlen,
  1. Termostat, 20 0C (± 2) 0C’ a ayarlanabilen.

3.2.         Ayıraçlar

(a) Hipoklorit ayıracı

      (i) Lityumhipoklorit Çözeltisi: Taze hazırlanmış ve 35(± 2)g/l  aktif klor (yaklaşık 1 M) bulunan çözeltiye önceden çözünmüş 5 (± 0,5) g/l  sodyumhidroksit ilave edilir. Çözeltinin hazırlanması için,700 ml  distile suda %35 aktif klor içeren 100 g (veya % 30 aktif klor içeren 115 g) lityumhipoklorit çözülür, içine önceden 200 ml  distile suda çözünmüş 5 g sodyumhidroksit ilave edilerek çözelti distile suyla 1 litreye tamamlanır. Taze hazırlanan çözeltinin iyodimetrik kontrolüne gerek yoktur.

  • (ii) Sodyumhipoklorit Çözeltisi: Taze olarak hazırlanmış ve 35 (± 2) g/l aktif klor içeren (yaklaşık 1 M) çözeltiye, önceden damıtık suda çözünmüş 5 (± 0,5) g/l sodyumhidroksit ilave edilir. Burada çözeltinin aktif klor içeriği her analizden önce iyodimetrik olarak kontrol edilmelidir.

  (b) Asetik asit, seyreltik çözelti

 5 ml  buz sirkesi (susuz asetik asit) su ile 1 litreye seyreltilir.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                   Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır.

Yaklaşık 1 g numune 250 ml ’lik bir erlen içinde 100 ml  hipoklorit çözeltisiyle (lityum veya sodyum- hipoklorit) karıştırılır, numunenin tamamen ıslanması için erlen iyice çalkalanır.

Daha sonra erlen 20ºC sıcaklıktaki termostatta 40 dakika ısıtılır ve sürekli ya da düzenli aralıklarla çalkalanmaya devam edilir. Yünün çözünmesi ekzotermik olarak gerçekleştiği için, bu metottaki reaksiyon ısısının dağıtılarak uzaklaştırılması gerekmektedir. Aksi takdirde, çözünmeyen elyafların çözünmeye başlamasıyla önemli hatalar oluşabilir.

40 dakika sonra, erlenin içindekiler, darası alınmış bir süzme krozesinden süzülür, erlende kalıntı elyaf varsa, erlen bir miktar hipokloritle çalkalanıp, elyaflar süzme krozesine aktarılır. Daha sonra kroze vakumla süzülür, kalıntı önce suyla, sonra seyreltik asetik asit ve son olarak tekrar suyla yıkanır, her yıkamadan sonra kroze vakumla süzülür. Ancak, yıkama suları kendiliğinden süzülünceye kadar vakum uygulanmamalıdır.

Sonunda erlen vakumla süzülür, içinde kalıntı bulunan kroze kurutulur, soğumaya bırakılır ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. Pamuk, viskoz ve modal me melamin elyafı için 1,01;  kasarsız pamuk için 1,03 olan “d”nin değeri, bunların dışındaki elyaf için 1,00’dir.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde, bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, % 95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

METOT No: 3

VİSKOZ, KUPRO VEYA BELLİ BAZI MODAL TİPLERİ VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Formik Asit ve Çinkoklorür Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

               Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili karışımlara uygulanabilir:

  1. Viskoz (25) veya kupro (21), belli bazı modal elyafı (22) ile
  2. Pamuk (5), polipropilen (37), elastolefin (46), melamin (47).

                Eğer karışımda bir modal elyafı bulunuyorsa, bunun ayıraç içinde çözünüp çözünmediğini belirlemek için bir ön deneme yapılır.

Bu metot pamuğun yoğun bir kimyasal bozulmaya uğramış olduğu durumlarda veya viskoz veya kupro elyafının üzerinden tamamen ayrılamayan bazı boya ya da apre maddelerinin bulunması nedeniyle bunların çözünmesinin tam gerçekleşmediği durumlarda uygulanmaz.

  1. PRENSİP

                Kuru kütlesi bilinen bir karışımdaki viskoz, kupro veya modal elyafı, formik asit ve çinkoklorür içeren ayıraç ile çözülür. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının düzeltilmiş kütlesi, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru viskoz, kupro veya modal elyafının yüzdesi ise, aradaki fark hesaplanarak bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.         Ekipmanlar

 

(a) En az 200 ml  kapasiteli, cam kapaklı erlenler.

(b) Erlenlerin 40 (± 2) ºC ‘da muhafazasını sağlayacak ekipmanlar.

  • Ayıraçlar

(a) 20 g ergimiş susuz çinkoklorür ve 68 g susuz formikasit içeren karışım, su ilave edilerek 100 g’a tamamlanır. (Kütlece 20 birim ergitilmiş susuz çinkoklorür ile 80 birim %85’lik formikasit.)

Not: Bu noktada, genel talimatlar I.3.2.2.’de belirtildiği gibi, kullanılan tüm ayıraçların kimyasal olarak saf olması gerektiğine dikkat edilmelidir; ayrıca sadece ergimiş susuz çinkoklorür kullanılmalıdır.

(b) Amonyumhidroksit çözeltisi: 20 ml  derişik (20 °C de Özgül ağırlığı 0,880 g/ml) amonyak çözeltisi suyla 1 litreye seyreltilir.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                   Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır. Analiz örneği,  önceden 40ºC’de ısıtılmış bir erlene konur. Daha sonra analiz örneğinin 1 gramı için 40ºC ye ısıtılmış 100 ml  formik asit ve çinko klorür çözeltisi ilave edilir. Kapağı kapatılıp erlen iyice çalkalanır. Bu durumda erlen içindekiyle birlikte 2,5 saat süreyle her saat başı çalkalanarak 40ºC sabit sıcaklıkta tutulur.

                   Erlendekiler, darası alınmış süzme krozesinden süzülür. Erlende kalan elyaf ayıraç yardımıyla krozeye aktarılır ve önceden 40ºC’de ısıtılmış 20 ml ayıraç ile yıkanır.

                   Kroze ve kalıntı 40ºC sıcaklıktaki suyla yıkanır. Elyafı kalıntı yaklaşık 100 ml  soğuk amonyak çözeltisiyle yıkanır (3.2.(b)’ye bakınız.) Kalıntının 10 dakika süreyle çözelti içinde kalacak şekilde bekletildiğinden emin olmak gerekir. (Elyafı kalıntının 10 dakika amonyak çözeltisinde kalmasını sağlamak için, örneğin amonyak çözeltisinin akışını düzenleyici bir süzme krozesi adaptörü kullanılır.) Sonra soğuk suyla durulanır.

                   Yıkama suları kendi ağırlığıyla süzülünceye kadar vakum uygulanmaz.

                   Son olarak kalan sıvı vakumla süzülür, kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

 

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE İFADESİ

Sonuçlar, “genel talimatlar” bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. Pamuk için “d” değeri 1,02’dir. Melamin için 1.01 dir. Normal değeri 1.0 dir.

  1. HASSASİYET

                      Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla alınan sonuçların güvenlik limitleri %95 güvenlik seviyesi için ±2’den fazla değildir.

 

 

 

 

METOT No: 4

POLİAMİD VEYA NAYLON VE BELİRLİ DİĞER ELYAF

(Kütlece % 80’ lik Formikasit Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili karışımlara uygulanabilir:

  1. Poliamid veya naylon (30) ile,
  2. Yün (1), hayvan kılı (2 ve 3), pamuk (5), kupro (21), modal (22), viskoz (25), akrilik (26), klorolifi (27), poliester (35), polipropilen (37), cam elyafı (44) ve elastomultiester (45), elastolefin (46), melamin (47).

Yukarıda da belirtildiği gibi, bu metot yün karışımlarına da uygulanmaktadır; ancak yün oranı %25’in üzerinde ise,  metot 2 kullanılmalıdır (Yünün bazik sodyumhipoklorit çözeltisinde veya lityum hipoklorit çözeltisinde çözünmesi).

  1. PRENSİP

 

              Kuru kütlesi bilinen karışımdaki poliamid veya naylon elyafı, formik asitle çözülür. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi, gerekirse düzeltilir ve karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Poliamid veya naylonun yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.         Ekipmanlar

 

En az 200 ml  kapasiteli, cam kapaklı erlen.

3.2.         Ayıraçlar

(a) Formikasit (Kütlece %80 ‘lik, 20 ºC’ deki izafi yoğunluğu: 1,186). 880 ml  kütlece % 90 ’lık formikasit (20 ºC ’deki izafi yoğunluğu: 1,204) destile suyla 1 litreye seyreltilir. Alternatif olarak, 780 ml  kütlece %98 – %100 ‘lük formikasit (20 ºC ’deki izafi yoğunluğu: 1,220) destile suyla 1 litreye seyreltilir.

Konsantrasyonu kütlece %77 – % 83 arasında olan formikasitin kullanımı kritik bir hata kaynağı oluşturmaz.

                (b) Amonyak, seyreltik çözelti: 80 ml  derişik amonyak çözeltisi (20 ºC ’deki izafi yoğunluğu 0,880) suyla 1 litreye seyreltilir.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                 Genel talimatlar bölümündeki prosedürün izlenmesinden sonra, aşağıdaki işlemler uygulanır:

En az 200 ml  kapasiteli erlendeki numuneye gram başına 100 ml  formik asit ilave edilir. Erlenin kapağı kapatılır, numunenin iyice ıslanması için çalkalanır. Erlen ara sıra çalkalanarak 15 dakika süreyle oda sıcaklığında tutulur. Erlendekiler süzme krozesinden süzülür, erlende kalıntı varsa bir miktar formikasit ayıracı ile yıkanır ve kalıntı krozeye aktarılır. Vakumla kroze süzülür, filtredeki kalıntılar sırasıyla formik asit ayıracı, sıcak su, seyreltik amonyak çözeltisi ile ve son olarak da soğuk suyla yıkanır ve kroze her bir yıkamadan sonra vakum yoluyla süzülür. Ancak yıkama sıvıları kendiliğinden süzülünceye kadar vakum uygulanmaz. En sonunda kroze vakumla süzülür, kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur, tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

  Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. Burada “d”nin değeri 1,00 dir. Melaminin için ise d değeri 1.01’dir.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla alınan sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

METOT No: 5

ASETAT VE BELİRLİ DİĞER ELYAF

(Benzil Alkol Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili karışımlara uygulanabilir:

                   1.Asetat (19) ile,

2.Triasetat (24), Polipropilen (37), Elastolefin (46), Melamin (47) ve çift bileşenli polipropilen/poliamid(49).

  1. PRENSİP

 

                 Kuru kütlesi bilinen karışımdaki asetat elyafı 52 0C ±2 ºC ‘da benzil alkol ile çözülür.

                   Kalıntı toplanıp yıkanır, kurutulur ve tartılır; Tartılan kütle, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru asetatın yüzdesi ise, aradaki fark hesaplanarak bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.            Ekipmanlar

                (a) En az 200 ml  kapasiteli, cam kapaklı erlen.

 

                (b) Mekanik karıştırıcı

                (c) 52 0C ±2 ºC sıcaklığı sağlayan termostat veya başka ekipmanlar

3.2.         Ayıraçlar

                (a) Benzil Alkol.

                (b) Etanol.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

               Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlenir ve daha sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

Erlen içindeki analiz örneğinin 1 gramı için 100 ml  benzil alkol ilave edilir. Kapağı kapatılıp, 52 0C ±2 ºC sıcaklıktaki su banyosu içinde çalkalayıcıya yerleştirilir ve bu ısıda 20 dakika çalkalanır. (erlen,  mekanik çalkalayıcı yerine, yoğun şekilde elle de çalkalanabilir).

 Çözelti, darası alınan süzme krozesine boşaltılır. Kalıntı tekrar erlene alınır ve analiz örneğinin her 1 gramı için 100 ml  daha benzil alkol ilave edilerek 52 0C   ±2 ºC’de 20 dakika çalkalanır.

Erlen içindeki sıvı krozeye boşaltılır ve buraya kadar olan işlemler üçüncü kez tekrarlanır.

Son olarak çözelti ve kalıntı krozeye aktarılarak erlende kalanlar  yine 52 0C ±2 ºC ‘da bir miktar ilave benzil alkolle yıkanarak, krozeye aktarılır. Krozedeki kalıntı iyice süzülür.

Sonra bu kalıntı erlene aktarılır, etanol ile yıkanıp elle çalkalandıktan sonra süzme krozesinde süzülür.

Bu yıkama işlemi iki üç defa tekrarlanır. Kalıntı krozeye aktarılır ve iyice süzülür. Kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçların hesaplanması, genel talimatlar bölümünde belirtildiği gibi yapılır. Buradaki “d”nin değeri 1,00’dir. Melaminin için ise “d değeri” 1.01’dir.

  1. HASSASİYET

                    Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri % 95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

METOT No: 6

TRIASETAT VEYA POLİAKTİD VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Diklormetan Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Triasetat (24) veya polilaktid (34) ile
  2. Yün (1), hayvan kılı (2 ve 3), ipek (4), pamuk (5), kupro (21), modal (22), viskoz (25), akrilik (26), poliamid veya naylon (30), poliester (35), Polipropilen (37) ve cam elyafı (44), elastomultiester (45), Elastolefin (46), Melamin (47) ve çift bileşenli polipropilen / poliamid (49).

Not: Kısmi hidrolize yol açan terbiye işlemlerinden geçen triasetat elyafı çözücü içinde tam olarak çözünmeyebilir. Böyle bir durumda, bu metot uygulanamaz.

  1. PRENSİP

                   Kuru kütlesi bilinen bir karışımdaki triasetat veya poliaktit elyaf diklormetan ile çözülür. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru triasetatın veya poliaktit yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.            Ekipmanlar

 

                  En az 200 ml  kapasiteli, cam kapaklı erlen.

3.2.            Ayıraçlar

                  Diklormetan

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                  Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlenir ve daha sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

En az 200 ml ‘lik erlen içindeki analiz örneğinin 1  gramı için 100 ml  diklormetan ilave edilir kapağı kapatılır ve ıslanması için erlen her 10 dakikada bir çalkalanır. Düzenli aralıklarla çalkalanarak oda sıcaklığında 30 dakika bekletilir. Sıvı önceden tartılmış süzme krozesine aktarılır. Erlendeki kalıntının üzerine 60 ml  diklormetan konur, el ile çalkalanır ve süzme krozesinden süzülür. Erlende kalmış olabilen elyaflar, erleni bir miktar daha diklormetan ile yıkayarak krozeye alınır. Fazla sıvının ayrılması için vakum uygulanır, kroze diklormetanla doldurulur ve kendi ağırlığı ile süzülmeye bırakılır.

Son olarak, fazla sıvı vakumla emilir, sonra çözücünün uzaklaştırılması için kaynar suyla muamele edilir, vakum uygulanır,  kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin normal değeri değeri 1,00’dir.

                   Poliester, Elastomultiester, Elastolefin ve Melamin için ise d değeri 1,01’dir.

  1. HASSASİYET

                 Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

METOT No: 7

BELLİ BAZI SELÜLOZ ELYAFI VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(% 75 lik Sülfürikasit Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Pamuk (5), keten (7), kenevir (8), rami (14), kupro (21), modal (22), viskoz (25) ile,
  1. Poliester (35), polipropilen (37), elastomultiester (45), elastolefin (46), ve çift bileşenli polipropilen/poliamid (49)
  1. PRENSİP

 

                 Kuru kütlesi bilinen bir karışımdaki selüloz elyafı  kütlece %75’lik sülfürik asit ile çözülür. Kalıntı toplanıp yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru selüloz elyafının oranı aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.            Ekipmanlar

  •  

   (a) En az 500 ml kapasiteli, cam kapaklı erlen.

                   (b) Erleni 50 0C ±5 ºC’da tutmak için termostat veya benzeri ekipmanlar.

  • Ayıraçlar

      (a) Sülfürik asit, kütlece %75 ±2 m/m’lik:

Soğutma yapılarak, 700 ml  sülfürik asit (20 ºC ’deki izafi yoğunluğu 1,84) dikkatli bir şekilde 350 ml  damıtık suya ilave edilir. Çözelti oda sıcaklığına kadar soğuyunca, su ile 1 litreye seyreltilir.

(b) Amonyak, seyreltik çözelti:

80 ml  amonyak çözeltisi (20 ºC ’deki izafi yoğunluğu 0,88) suyla 1 litreye seyreltilir.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                 Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

                    En az 500 ml ’lik erlen içindeki analiz örneğinin 1 gramı için 200 ml  %75’lik sülfürik asit ilave edilerek kapak kapatılır ve ıslanması için erlen dikkatli bir şekilde çalkalanır. Yaklaşık 10 dakika gibi düzenli aralıklarla çalkalama yapılarak, 50 0C ±5 ° C sıcaklıkta 1 saat bekletilir. Erlendekiler vakum yoluyla darası alınmış süzme krozesinden süzülür. Erlende kalıntı varsa, erlen bir miktar %75’lik sülfürik asitle çalkalanarak kalıntılar krozeye aktarılır. Kroze vakum yoluyla süzülür. Krozeye taze sülfürik asit doldurularak krozedeki kalıntılar yıkanır. Asit kendi ağırlığı ile süzülüp boşalıncaya kadar vakum uygulanmaz. Kalıntı soğuk suyla birkaç kez yıkanır, sonra iki kez seyreltik amonyak çözeltisiyle yıkanır, daha sonra soğuk su ile yıkanır ve her yıkamadan sonra krozenin vakum yoluyla süzülüp boşalması sağlanır. Ancak, her yıkama sıvısı kendi ağırlığı ile iyice süzülmeden önce vakum uygulanmaz. Son olarak, krozede kalan sıvı vakumla süzülüp boşaltılır, kroze ve kalıntı kurutulur, soğumaya bırakılır ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin değeri 1,00’dir. Çift bileşenli polipropilen / poliamid için ise “d” değeri 1.01’dir

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, % 95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

METOT No: 8

AKRİLİKLER, BELLİ BAZI MODAKRİLİKLER VEYA BELLİ BAZI KLOROLİFLERİ VE

BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Dimetilformamid Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Akrilikler (26), belli bazı modakrilikler (29) veya belli bazı klorolifleri (27) (Analiz yapmadan önce modakrilik veya kloroliflerinin ayıraç içindeki çözünürlüğü kontrol edilmelidir.) ile,
  1. Yün (1), hayvan kılı (2 ve 3), ipek (4), pamuk (5), kupro (21), modal (22), viskoz (25),poliamid veya naylon (30) ve poliester (35), Polipropilen (37), Elastomultiester (45), Elastolefin (46), Melamin (47) ve çift bileşenli polipropilen / poliamid (49).

                   Bu metot, hazır metal kompleks boyar maddeleriyle boyanmış akrilik ve belli bazı diğer modakrilikler için de aynı şekilde uygulanabilir; fakat krom(lama) boyar maddeleriyle boyanmış olanlara uygulanmaz.

  1. PRENSİP

 

                   Kuru kütlesi bilinen karışımdaki akrilik, modakrilik veya kloro lifi kaynama noktasına kadar ısıtılmış su banyosunda dimetilformamid içinde çözülür. Kalıntı toplanıp yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi, gerekirse düzeltilerek karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru akrilik, modakrilik veya kloro lifinin yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN VE AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.            Ekipmanlar

 

  (a) En az 200 ml  kapasiteli, cam kapaklı erlen.

  (b) Kaynama noktasında su banyosu.

3.2.           Ayıraçlar

                 % 0,1’ den daha fazla su içermeyen Dimetilformamid (kaynama noktası 153 0C ±1ºC).

                 Bu madde zehirli olduğundan, çeker ocakta çalışılmalıdır.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                  Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

                  En az 200 ml ‘lik erlen içindeki analiz örneğinin 1 gramı için kaynar su banyosunda ısıtılmış 80 ml dimetilformamid ilave edilerek kapağı kapatılır ve ıslanması için erlen çalkalanır, kaynar su banyosunda 1 saat bekletilir. Bekleme periyodunda erlen beş defa elle yavaşça çalkalanır.

                    Elyaflar, erlenin içinde kalacak şekilde sıvı, darası alınmış süzme krozesine boşaltılır.Daha sonra erlene 60 ml  dimetilformamid ilave edilerek 30 dakika süreyle tekrar ısıtılır ve bu süre içinde erlen iki kez elle yavaşça çalkalanır.

                    Erlendekiler süzme krozesine aktarılıp vakum uygulanarak süzülür.

                   Erlende kalan elyaf, erlen bir miktar dimetilformamid ile yıkanarak krozeye aktarılır. Vakum uygulanarak kroze boşaltılır ve krozedeki kalıntı yaklaşık 1 litre 70-80ºC sıcak su ile krozeyi her seferinde doldurarak yıkanır.

                   Her su ilavesinin ardından su kendi ağırlığı ile süzüldükten sonra vakum uygulanır. Yıkama suyunun krozeden süzülmesi çok yavaş ise, biraz vakum uygulanabilir.

                   Son olarak, kalıntının bulunduğu kroze kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

  Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. Aşağıdaki durumlar dışında “d”nin değeri 1,00’dir.

                   Yün, pamuk, kupro, modal, poliester, elastomultiester ve melamin için “d”nin değeri 1,01’dir.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

METOT No: 9

BELLİ BAZI KLOROLİFLERİ VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Hacimce 55,5/44,5’lük Karbondisülfür ve Aseton Karışımı Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Belli bazı klorolifleri (27), yani sonradan klorlanmış veya klorlanmamış polivinilklorür elyafı (Analizden önce polivinilklorür elyafının ayıraç içindeki çözünürlüğü kontrol edilmelidir.) ile
  2. Yün (1), hayvan kılı (2 ve 3), ipek (4), pamuk (5), kupro (21), modal (22), viskoz (25), akrilik (26), poliamid veya naylon (30), poliester (35), polipropilen (37) ve cam elyafı (44) ve elastomultiester (45), melamin (47), çift bileşenli polipropilen / poliamid (49).

  Karışımdaki yün veya ipek oranı %25’den fazla ise, 2 no’lu metot kullanılmalıdır.

Karışımdaki poliamid veya naylon oranı %25’den fazla ise, 4 no’lu metot kullanılmalıdır.

  1. PRENSİP

 

                   Kuru kütlesi bilinen klorolifi, azeotropik karbondisülfür ve aseton karışımı ile çözülür. Kalıntı toplanıp yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru polivinilklorür elyafının yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.            Ekipmanlar

 

(a) En az 200 ml  kapasiteli, cam kapaklı erlen,

(b) Mekanik karıştırıcı

3.2.            Ayıraçlar

                   (a) Hacimce %55,5 karbondisülfür ile hacimce %44,5 asetonun azeotropik karışımı,

 Bu karışım zehirli olduğundan, çeker ocakta çalışılması tavsiye edilir.

(b) Hacimce % 92’lik etanol veya metanol.

  1. ANALİZ YÖNTEMİ

                 Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

En az 200 ml  kapasiteli erlen içindeki analiz örneğinin 1 gramı için 100 ml  azeotropik karışım ilave edilerek kapak kapatılır ve erlen mekanik karıştırıcıda veya elde oda sıcaklığında 20 dakika kuvvetli bir şekilde karıştırılır.

Üstteki sıvı darası alınmış süzme krozesinden süzülür.

İşlem 100 ml  taze ayıraç ilavesiyle tekrar edilir. Saat camına damlatılan bir damla ekstraksiyon sıvısı buharlaştığında geride polimer artığı kalmayıncaya kadar bu işleme devam edilir. Bir miktar ayıraç kullanarak kalıntının süzme krozesine tamamen aktarılması sağlanır, kalıntıdaki sıvı vakum ile alınır, kroze ve kalıntı önce 20 ml  alkolle, daha sonra da üç defa suyla yıkanır. Yıkama sıvısı kendi ağırlığıyla süzülmeden önce vakum uygulamamaya dikkat edilir. Son olarak, içinde kalıntı bulunan kroze kurutulur, soğutulur ve tartılır.

 Not: Klorolifi oranı yüksek olan bazı karışımlarda analiz örneğinin kurutulması esnasında örnekte önemli bir çekme görülebilir ki, bu da kloro liflerinin çözünmesini geciktirebilir. Ancak bu durum kloroliflerinin sonunda çözünmesine engel değildir.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI ve İFADESİ

   Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin buradaki değeri 1,00’dir. Melamin için ise d değeri 1,01’dir.

  1. HASSASİYET

                  Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

METOT No: 10

ASETAT VE BELLİ DİĞER ELYAF

(Buz Sirkesi Susuz Asetik Asit Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Asetat (19) ile,
  2. Belli bazı kloro lifleri (27); yani, sonradan klorlanmış veya klorlanmamış polivinilklorür elyafı, polipropilen (37) , elostolefin (46), melamin(47) ve çift bileşenli polipropilen / poliamid (49)
  1. PRENSİP

 

                 Kuru kütlesi bilinen karışımdaki asetat elyafı susuz asetik asit (buz sirkesi) ile çözülür. Kalıntı toplanır yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi, gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru asetatın yüzdesi aradaki fark hesaplanarak bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.           Ekipmanlar

 

(a) En az 200 ml  kapasiteli cam kapaklı erlen,

(b) Mekanik karıştırıcı.

3.2.            Ayıraçlar

  1. Buz sirkesi-Susuz asetik asit- (%99’un üzerinde). Yakıcı olan bu maddenin dikkatli kullanılması gerekir.
  1. ANALİZ YÖNTEMİ

 

                  Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

                  En az 200 ml  kapasiteli erlen içindeki analiz örneğinin 1 gramı için 100 ml  susuz asetik asit ilave edilerek kapağı kapatılır ve oda sıcaklığında 20 dakika süreyle mekanik karıştırıcıda, ya da elde kuvvetli bir şekilde karıştırılır. Üstteki sıvı süzme krozesine aktarılır. Her seferinde 100 ml  taze ayıraç kullanılarak işlem iki kez daha tekrarlanır, böylece toplam üç defa ekstraksiyon gerçekleştirilmiş olur.

                 Erlendekiler süzme krozesine aktarılır, kroze vakumla süzülür ve 50 ml susuz asetik asit ilave edilerek, daha sonra da üç defa damıtık suyla yıkanır. Her yıkamadan sonra, sıvının kendi ağırlığıyla süzülmesi beklenir, daha sonra vakum uygulanır.  Kroze ve içindeki kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin buradaki değeri 1,00’dir.

  1. HASSASİYET

 Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

 

 

METOT No: 11

İPEK, POLİAMİD VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Kütlece %75′ lik Sülfürikasit Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. İpek (4) veya poliamid veya naylon (30) ile,
  2. Yün (1) veya hayvan kılı (2 ve 3), polipropilen (37) , elostolefin (46),melamin (47) ve çift bileşenli polipropilen / poliamid (49)
  3. PRENSİP

 

Kuru kütlesi bilinen karışımdaki ipek veya poliamid veya naylon elyafı kütlece %75’lik sülfürik asit ile çözülür (Tusah ipeği gibi bazı yabani ipekler, kütlece % 75’lik sülfirik asitte tamamen çözünmezler.)

Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi, gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru ipek veya poliamid veya naylonun yüzdesi aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.            Ekipmanlar 

 

                   En az 200 ml  kapasiteli erlen.

3.2.             Ayıraçlar

      (a) Sülfürik asit (kütlece %75 ±2’lik),

Soğutma yapılarak 700 ml  sülfürik asit (20ºC’da yoğunluğu 1,84 g/ml ) dikkatli bir şekilde 350 ml  damıtık suya ilave edilir. Çözelti, oda sıcaklığına kadar soğuyunca, suyla 1 litreye seyreltilir.

(b) Sülfürik asit, seyreltik çözelti: 100 ml  sülfürik asit (20ºC’daki yoğunluğu 1,84 g/ml ) yavaşça 1900 ml damıtık suya ilave edilir,

(c) Amonyak, seyreltik çözelti: 200 ml  derişik amonyak (20ºC’daki yoğunluğu 0,880 g/ml ) damıtık su ile 1000 ml ’ye seyreltilir.

  1. ANALİZ YÖNTEMİ

 

                   Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

 En az 200 ml  kapasiteli erlen içindeki analiz örneğinin 1 gramı için 100 ml  kütlece %75’lik sülfürik asit ilave edilerek kapağı kapatılır, kuvvetlice çalkalanır ve oda sıcaklığında 30 dakika bekletilir. Tekrar çalkalanarak 30 dakika bekletilir. Son bir kez daha çalkalandıktan sonra erlendekiler darası alınmış süzme krozesinden süzülür. Erlende kalan elyaflar, bir miktar %75’lik sülfürik asit ayıracı ile çalkalanarak krozeye aktarılır. Krozedeki kalıntı sırasıyla 50 ml  seyreltik sülfürik asit, 50 ml  su ve 50 ml  seyreltik amonyak çözeltisiyle yıkanır. Her defasında, vakum uygulamadan önce elyafların yaklaşık 10 dakika çözeltiyle temas halinde olması sağlanır. Son olarak, elyaflar yaklaşık 30 dakika suyla temas halinde tutularak yıkanır. Kalıntıdaki sıvı vakum ile süzülür, kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

Poliamid ile çift bileşenli polipropilen/poliamidin ikili karışımları durumunda darası alınmış filtre krozesiyle elyafların süzülmesinden sonra ve yıkama yöntemi uygulanmadan önce, filtre krozesindeki kalıntı her defasında 50 ml %75’lik sülfürik asit ayracıyla 2 defa yıkanır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır.“d”nin  değeri yün için 0,985 ; çift bileşenli polipropilen/poliamid için 1,005; Melamin için 1,01’dir. Bunların dışındakiler için “d” değeri 1,0 kabul edilecektir.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla olmayıp çift bileşenli polipropilen/poliamidi karışımlarında bu güvenlik limiti ±2’den fazla değildir.

 

 

METOT No: 12

JÜT VE BELLİ BAZI HAYVANSAL ELYAF

(Azot Miktarının Tayini Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Jüt (9) ile,
  2. Belli bazı hayvansal elyaf.

Hayvansal elyaf komponenti, sadece kıl (2 ve 3) veya yün (1) olabileceği gibi, bu ikisinin herhangi bir karışımı da olabilir. Bu metot, azot esaslı elyaf olmayan maddeler (boya, apre maddeleri vb.) içeren tekstil karışımlarına uygulanmaz.

  1. PRENSİP

                   Karışımdaki azot miktarı belirlenerek, belirlenen bu azot miktarından ve iki bileşenin bilinen veya tahmin edilen azot miktarlarından her bir bileşenin oranı hesaplanır.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.           Ekipmanlar

  •  

                  (a) Kjeldahl ayrıştırma balonu (200 ml-300 ml  kapasiteli).

                  (b) Buhar enjektörlü Kjeldahl destilasyon cihazı.

                  (c) 0,05 ml   hassasiyetli titrasyo ekipmanı

3.2.           Ayıraçlar

(a) Toluen.

(b) Metanol.

(c) Sülfürik asit (20 0 C’daki izafi yoğunluğu 1,84) (Bu ayıraçların azot içermemeleri gerekir).

(d) Potasyumsülfat (Bu ayıraçların azot içermemeleri gerekir).

(e) Selenyumdioksit  (Bu ayıraçların azot içermemeleri gerekir).

(f) Sodyumhidroksit çözeltisi (400 g/l ). 400 g sodyumhidroksit 400 ml-500 ml  suda çözülerek damıtık su ile l litreye seyreltilir.

(g) Karışım İndikatör: 0,1 g metil kırmızısı 95 ml  etanol ve 5 ml suda çözülerek, 475 ml  etanol ve 25 ml  suda çözünmüş 0,5 g bromkrezol yeşili ile karıştırılır.

(h) Borik asit çözeltisi.20 g borik asit 1 litre damıtık suda çözülür.

(i) Sülfürik asit: 0,02 N (Standart volumetrik çözelti)

 

  1. ANALİZ NUMUNESİNE UYGULANAN ÖN İŞLEMLER

 

                  Bu konuda, genel talimatlar bölümündeki ön işlemlerin yerine aşağıdaki prosedür uygulanır:

Havada kurutulmuş numune sokslet cihazında 1 hacim toluen, 3 hacim metanol karışımıyla saatte minimum 5 devir yapacak şekilde 4 saat süreyle ekstraksiyona tabi tutulur. Numunede kalan çözücünün havada buharlaşarak uzaklaşması sağlanır ve kalan çözgeni tamamen uçurmak için numune 105 ºC ±3ºC ‘da etüvde bekletilir. Daha sonra, numune 30 dakika geri dönüşlü bir balonda su ile  (numunenin 1 gramı için 50 ml) kaynatılarak ekstrakte edilir, süzülür. Sonra numune tekrar balona alınır ve aynı hacimde su ile ekstraksiyon işlemi tekrarlanır ve süzülür. Numuneyi sıkarak ya da vakum veya santrifüjleme yoluyla kalan su uzaklaştırılır ve numune havada kurumaya bırakılır.

               

Not: Toluen ve metanolun zehirli etkileri göz önünde bulundurulmalı ve kullanımında gerekli önlemler alınmalıdır.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

5.1.           Genel Talimatlar

Numunenin seçilmesi, kurutulması ve tartılması konusunda genel talimatlar bölümündeki prosedür izlenir.

5.2.            Prosedürün Ayrıntıları

Örnek Kjeldahl ayrıştırma balonuna yerleştirilir. Ayrıştırma balonundaki en az 1 gram kütledeki örneğe sırasıyla; 2,5 g potasyumsülfat, 0,1g-0,2g selenyumdioksit ve 10 ml  sülfürik asit (20 °C izafi yoğunluğu 1,84) ilave edilir. Başlangıçta balon düşük sıcaklıkta elyafın tamamı kayboluncaya kadar ısıtılır ve daha sonra çözelti iyice berrak ve hemen hemen renksiz duruma gelinceye kadar kuvvetli şekilde ısıtılır. 15 dakika daha ısıtmaya devam edilir. Balonun soğuması beklenir ve 10 ml – 20 ml  su dikkatli bir şekilde ilave edilerek seyreltilir, soğutulur ve eksiksiz olarak 200 ml  dereceli balon jojeye aktarılıp ayrıştırma çözeltisinin oluşturulması için gerekli hacme ulaşıncaya kadar damıtık su eklenir.

100 ml ’ lik erlene yaklaşık 20 ml  borik asit konur ve bu erlen,  çıkış borusunun ucu borik asit çözeltisi yüzeyinin hemen altına gelecek şekilde Kjeldahl destilasyonekipmanı yoğuşturucusunun altına yerleştirilir. Tam 10 ml ayrıştırma çözeltisi destilasyon erlenine aktarılır. Huniye 5 ml ’den az olmayacak şekilde sodyumhidroksit çözeltisi ilave edilir, kapak hafifçe kaldırılarak sodyumhidroksit çözeltisinin yavaşça erlenin içine akması sağlanır. Eğer ayrıştırma çözeltisi ile sodyumhidroksit çözeltisi iki ayrı tabaka halinde kalırsa,  hafif şekilde çalkalayarak karıştırılırlar. Destilasyon erleni hafif ateşte ısıtılır ve jeneratörden gelen buhara tutulur, yaklaşık 20 ml  destilat toplanır. Yoğuşturucunun çıkış borusunun ucu sıvı yüzeyinin 20 mm üzerinde olacak şekilde erlen alçaltılır ve 1 dakika daha destilasyona devam edilir. Çıkış borusunun ucu suyla yıkanır ve yıkama suları erlende toplanır. Erlen çıkarılıp, yerine içinde yaklaşık 10 ml borik asit çözeltisi bulunan başka bir erlen koyularak 10 ml  kadar destilat toplanır.

 Karışım indikatör kullanılarak her iki destilat 0,02 N sülfürik asitle ayrı ayrı titre edilir. İki destilatın toplam titrasyonu için harcanan miktar kaydedilir. İkinci destilatın titrasyonu için harcanan miktar 0,2 ml ’den fazla ise, analiz tekrarlanır, taze bir ayrıştırma çözelti kullanılarak destilasyona yeniden başlanır.

 Sadece ayıraçların kullanımıyla ayrıştırma ve destilasyon işlemleri tekrarlanarak şahit çalışma (kör deney) yapılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

6.1.            Kuru numunedeki azot miktarı yüzdesi aşağıdaki gibi hesaplanır:

                                                            28 (V-b) N

                                           % A    =    

                                                                  W

                   Burada;

                   A: Temiz, kuru örnekteki azot yüzdesi,

                  V:Tayinde kullanılan standart sülfürik asidin ml olarak toplam hacmi,

         B: Şahit çalışma (kör deney) için kullanılan standart sülfürik asidin ml olarak toplam hacmi,

                   N: Standart sülfürik asidin normalitesi,

                  W: Örneğin kuru kütlesi (g).

6.2.            Jütteki azot miktarı için % 0,22, hayvansal elyafın azot miktarı için de % 16.2 değerleri esas alınarak, her iki yüzde oranı da elyafın kuru kütlesine göre ifade edildiğinde ve karışımın bileşimi aşağıdaki gibi hesaplanır:

                                        A – 0,22

                   % PA  =  ——————— x 100

                                      16,2-0,22      

                   Burada;

                    PA: Temiz, kuru örnekteki hayvansal elyaf yüzdesidir.

  1. HASSASİYET

 

Homojen bir tekstil ürünü karışımında, bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

                                                                    METOT No: 13

POLİPROPİLEN ELYAFI VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Ksilen Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                  Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

1- Polipropilen elyafı (37) ile

                   2-Yün (1), hayvan kılı (2 ve 3), ipek (4), pamuk (5), asetat (19), kupro (21), modal (22), triasetat (24), viskoz (25), akrilik (26), poliamid veya naylon (30), poliester (35), cam elyafı (44) ve elastomultiester (45), melamin (47).

  1. PRENSİP

 

                  Kuru kütlesi bilinen karışımdaki polipropilen elyafı, kaynar ksilende çözülür. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kuru polipropilen yüzdesi ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.           Ekipmanlar

(a) En az 200 ml  kapasiteli,  cam kapaklı erlen,

(b) Yukarıdaki erlene uygun geri soğutucu (kaynama noktası yüksek sıvılara uygun).

(c) Ksilenin kaynama noktasında ısıtıcı.

3.2.           Ayıraçlar

                 137 ºC – 142ºC arasında destile edilen ksilen.

                    Not: Ksilen kolay tutuşabilir ve buharı zehirli bir madde olduğundan, kullanımında gerekli önlemler alınmalıdır.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                   Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlendikten sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

 Erlen (3.1. (a)) içinde bulunan örneğin 1 gramı için 100 ml  ksilen ( 3.2.) ilave edilir. Geri soğutucu( 3.1.(b)) erlenin üstüne yerleştirilir, kaynama konumuna getirilir ve kaynama noktasında 3 dakika bekletilir.

Sıcak karışım hemen darası alınmış süzme krozesine boşaltılır (Not 1’e bakınız). Bu muamele her defasında 50 ml  taze çözelti kullanarak iki kez daha tekrarlanır.

Erlendeki kalıntı sırasıyla önce 30 ml kaynar ksilen ile (iki kez), daha sonra da 75 ml  petrol eteri (genel talimatlardaki I.3.2.1.) ile (yine iki kez) yıkanır. Petrol eteri ile ikinci yıkamadan sonra, erlenin muhteviyatı süzme krozesinde süzülür ve erlende kalan elyaflar bir miktar petrol eteri yardımıyla krozeye aktarılır ve çözücünün buharlaşması beklenir. Kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

                 Notlar:

  1. Ksilenin boşaltılacağı süzme krozesi önceden ısıtılmış olmalıdır.
  2. Kaynar ksilenle işlem gördükten sonra, içinde kalıntı bulunan erlen, içine petrol eteri konulmadan önce yeteri kadar soğutulmuş olmalıdır.
  3. Çalışanlara zarar verebilecek yanma ve zehirlenme tehlikelerini azaltmak için, uygun prosedürlerle aynı sonucu veren bir sıcak ekstraksiyon ekipmanı da kullanılabilir.
  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin buradaki değeri 1,00’dir. Melamin için ise “d” değeri 1,01’dir.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

METOT No: 14

BELLİ BAZI ELYAF VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Derişik Sülfürik Asit Metodu)

 

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Pamuk (5), asetat (19), kupro (21), modal (22), triasetat (24), viskoz (25), belli bazı akrilikler (26), belli bazı modakrilikler (29), poliamid veya naylon (30), poliester (35) ve elastomultiester (45)

ile

  1. Vinilklorür homopolimeri esaslı klorolifi (27) (sonradan klorlanmış veya klorlanmamış), polipropilen (37), elastolefin (46), melamin (47), çift bileşenli polipropilen/poliamid (49)

                   Sözü edilen modakrilikler, derişik sülfürik asit (20ºC’deki izafi yoğunluğu 1,84) ile muamele edildiğinde berrak bir çözelti oluşturanlardır.

                   Bu metot, 8 ve 9 no’lu metotların yerine kullanılabilir.

  1. PRENSİP

                   Kuru kütlesi bilinen karışımdaki klorolifi, polipropilen, elastolefin, melamin veya çift bileşenli polipropilen/poliamid dışındaki elyaf (örneğin 1 inci paragrafın 1nci maddesinde belirtilen elyaf) derişik sülfürik asit (20ºC’da izafi yoğunluğu 1,84) ile çözülür. Klorolifi, polipropilen, elastolefin, melamin veya çift bileşenli polipropilen/poliamidden oluşan kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi, gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. İkinci bileşenin yüzde oranı ise, aradaki farkın hesaplanmasıyla bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.           Ekipmanlar

 

(a) En az 200 ml kapasiteli, cam kapaklı erlen.

(b) Ucu düz cam baget.

  • Ayıraçlar

(a) Sülfürik asit, derişik (20ºC’deki izafi yoğunluğu 1,84),

(b) Yaklaşık kütlece %50’lik sülfürik asit çözeltisi: 400 ml  sülfürik asit (20ºC’deki izafi yoğunluğu 1,84)  soğutularak dikkatli bir şekilde 500 ml damıtık veya deiyonize suya ilave edilir. Çözelti oda sıcaklığına kadar soğuyunca, suyla 1 litreye seyreltilir.

(c) Amonyak, seyreltik çözelti: 60 ml  derişik amonyak çözeltisi (20ºC’deki izafi yoğunluğu 0,880) damıtık suyla 1 litreye seyreltilir.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

                   Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlenir ve daha sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

Erlen (3.1 (a)) içinde bulunan örneğin 1 gramı için 100 ml  sülfürik asit (3.2.(a)) ilave edilir ve oda sıcaklığında 10 dakika tutularak ara sıra cam bagetle karıştırılır.

Eğer dokuma veya örme kumaşlar analiz ediliyor ise, kumaş erlenin kenarıyla baget arasında sıkıştırılarak, sülfürik asidin çözdüğü maddelerin ayrılması için hafifçe bastırılır.

Çözelti darası alınmış süzme krozesinde süzülür. Erlene 100 ml  derişik sülfürik asit (3.2.(a)) ilave edilerek aynı işlem tekrarlanır. Erlenin muhteviyatı süzme krozesine aktarılır ve bu arada elyafsal kalıntının aktarılmasında cam baget kullanılır. Gerekirse çeperlere yapışmış elyafları uzaklaştırmak için bir miktar sülfürik asit (3.2.(a)) ilave edilir. Süzme krozesi vakum yoluyla emilir. Süzülmüş sıvı, vakum şişesini boşaltılarak veya değiştirilerek uzaklaştırılır. Krozedeki kalıntı sırasıyla %50’lik sülfürik asit çözeltisiyle (3.2.(b)) ve ardından da damıtık veya deiyonize suyla (genel talimatlardaki I.3.2.3.), amonyak çözeltisiyle (3.2.(c)) ve son olarak da yine damıtık veya deiyonize suyla iyice yıkanır ve her yıkamadan sonra kroze vakum yoluyla boşaltılır. (Yıkama işlemi esnasında vakum uygulanmaz, ancak sıvının kendi ağırlığı ile boşalmasından sonra uygulanabilir.)

Kroze ve kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin buradaki değeri 1,00’dir. ”d” değeri melamin ve çift bileşenli polipropilen/poliamid için 1,01’dir.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri, %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

 

 

METOD No: 15

KLOROLİFLERİ, BELLİ BAZI MODAKRİLİKLER, BELLİ BAZI ELASTANLAR, ASETATLAR, TRİASETATLAR VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF (Sikloheksanon Metodu)

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. Asetat (19), triasetat (24), kloro lifleri (27), belli bazı modakrilikler (29), belli bazı elastanlar (43) ile
  1. Yün (1), hayvan kılı (2 ve 3), ipek (4), pamuk (5), kupro (21), modal (22), viskoz (25), poliamid veya naylon (30), akrilik (26) ve cam elyafı (44) ve melamin (47).

                   Karışımda modakrilik veya elastan varsa, elyafın ayıraç içinde tamamen çözünüp çözünemeyeceğinin belirlenmesi için bir ön analiz uygulanmalıdır.

                   Klorolifleri içeren karışımların analizini 9 veya 14 no’lu metotlarla yapmak da mümkündür.

  1. PRENSİP

 

                   Kuru kütlesi bilinen karışımdaki asetat ve triasetat elyafları, klorolifleri, belli bazı modakrilikler ve belli bazı elastanlar sikloheksanon ile kaynama noktasına yakın bir sıcaklıkta çözülür. Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır. Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek, karışımın kuru kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. Kloro lifi, modakrilik, elastan, asetat ve triasetatın yüzdesi ise, aradaki fark hesaplanarak bulunur.

  1. EKİPMAN ve AYIRAÇLAR (Genel talimatlar kısmında verilenlere ek olarak)

3.1.           Ekipmanlar

 

(a) 4 üncü kısımdaki analiz prosedürüne uygun bir sıcak ekstraksiyon ekipmanı (Bakınız şekil. Bu şekil Melliand Textilberichte 56 (1975) 643-645’de tanımlanan cihazın bir çeşididir ).

(b) Örneği koymak için süzme krozesi.

(c) Gözenekli levha (gözenek derecesi 1).

(d) Destilasyon balonuna uygun geri soğutucu.

(e) Isıtma aygıtı.

3.2.           Ayıraçlar

(a) Siklohekzanon (kaynama noktası 156ºC).

(b) Hacimce %50’lik etil alkol.

Not: Siklohekzanon yanıcı ve zehirli bir madde olduğundan, kullanırken gerekli önlemler alınmalıdır.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

 

Genel talimatlar bölümündeki prosedür izlenir ve daha sonra aşağıdaki işlemler uygulanır:

Destilasyon balonuna örneğin her bir gramı için 100 ml  siklohegzanon konur ve içine örneğin bulunduğu süzme krozesi ile gözenekli levhanın daha önceden yerleştirilmiş olduğu ekstraksiyon kabı, destilasyon balonuna yerleştirilir. Geri soğutucu takılır. Balon siklohegzanonun kaynama noktasına kadar ısıtılır ve saatte en az 12 devir yapacak şekilde 1 saat ekstraksiyon işlemine devam edilir. Ekstraksiyon işlemi tamamlandıktan ve balon soğuduktan sonra, ekstraksiyon kabı balondan çıkarılır ve içinden süzme krozesi alınıp üstündeki delikli levha ayrılır. Süzme krozesindekiler, üç veya dört defa yaklaşık 60ºC’a kadar ısıtılmış %50’lik etil alkol ile, daha sonra da 60ºC’deki 1 litre suyla yıkanır. Yıkama esnasında veya aralarda vakum uygulanmaz. Önce yıkama sıvılarının kendi ağırlığıyla boşalması beklenir, daha sonra vakum uygulanır.

                 Son olarak, kroze ve içindeki kalıntı kurutulur, soğutulur ve tartılır.

  1. SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Sonuçlar, genel talimatlar bölümünde belirtildiği şekilde hesaplanır. “d”nin buradaki değeri sayılanlar dışında 1,00 olarak alınır. “d” değeri ipek ve melamin için 1,01; akrilik için 0,98 olarak alınacaktır.

  1. HASSASİYET

                   Homojen bir karışıma sahip olan tekstil materyallerinde bu metotla elde edilen sonuçların güvenlik limitleri,  %95 güvenlik seviyesi için ±1’den fazla değildir.

Metot No:15’te  3.1.(a) ‘da belirtilen şekil

METOD NO 16

MELAMİNE VE BELLİ BAZI DİĞER ELYAF

(Sıcak formik asit metodu)

  1. UYGULAMA ALANI

                   Bu metot, elyaf olmayan maddelerin ayrılmasından sonra aşağıdaki ikili elyaf karışımlarına uygulanabilir:

  1. melamine (47) ve
  2. pamuk (5), aramit (31) ve polipropilen (37).

  1. PRENSİP

                Kuru kütlesi bilinen karışımdaki melamin, sıcak formik asit ( %90 m/m) ile çözülür.

                Kalıntı toplanır, yıkanır, kurutulur ve tartılır; Kalıntının kütlesi gerekirse düzeltilerek karışımın kuru        kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilir. İkinci bileşen yüzdesi farktan bulunur.

Not: Melaminin çözünürlüğü sıcaklığa çok duyarlı olduğu için, tavsiye edilen sıcaklık aralığına mutlaka uyulmalıdır.

  1. EKİPMAN VE AYIRAÇLAR (genel talimatların dışında belirtilenler)

3.1.         Ekipmanlar

         (a) en az 200 ml kapasiteli cam kapaklı erlen

         (b) çalkalamalı su banyosu ya da erleni 90 ± 2 °C’de çalkalamaya yarayacakuygun başka bir cihaz.

3.2.         Ayıraçlar

(a) Formik asit (% 90 m/m, 20 °C deki bağıl yoğunluk 1.204): 890 ml kütlece %98lik Formik asit (20 °C deki bağıl yoğunluk 1.220), su ile 1 litreye seyreltilir.

        Sıcak Formik asit çok aşındırıcı olduğu için dikkatli çalışılmalıdır

         (b) Seyreltilmiş Amonyak Çözeltisi:  80 ml derişik amonyak Çözeltisi (20 °C deki bağıl yoğunluk 0.880), su ile 1 litreye seyreltilir.

  1. ANALİZ PROSEDÜRÜ

                Genel talimatlarda tanımlanan metot izlendikten sonra aşağıdaki proses takip edilir.

                Test edilecek numune en az 200 ml lik cam kapaklı erlen içerisine yerleştirilir, her gram numune için 100 ml formik asit eklenir. Erlenin ağzı cam tıkaçla kapatılır çalkalanarak numune ıslatılır. 90 ± 2 °C’de çalkalamalı su banyosunda sabitlenen şişe 1 saat boyunca kuvvetlice çalkalanır. Erlen oda sıcaklığına soğutulur. Tartılmış filtre kabından sıvı süzülür. Erlende kalan tortunun üzerine 50 ml formik asit eklenir, çalkalanır ve krözeden süzülür. Şişede kalan elyaflar az miktarda formik asit eklenerek yıkanır ve krözeye alınır. Krözedeki kalıntı vakum altında kurutulur ve kurutulan kalıntı sırasıyla formik asit, sıcak su, seyreltilmiş amonyak çözeltisi ve son olarak soğuk su ile yıkanır. Her eklemeden sonra kröze vakum altında kurutulur. yerçekimi altında her yıkama sıvısı süzülene kadar vakumlama yapılmaz. Son olarak, kröze vakumda kurutulur. Kuru kröze ve kalıntı soğutulur ve tartılır.

  1. HESAPLAMALAR VE SONUÇLARIN AÇIKLANMASI

                Genel talimatlarda tarif edilen sonuçlar hesaplanır. ‘d’ değeri 1.02 olarak kabul edilir.

 

  1. HASSASİYET

                Tekstil malzemelerinin homojen karışımında, bu metod ile belirlenmiş 95 % güvenilirlik toleransı ± 2 den                büyük olamaz.

BÖLÜM 3

ÜÇLÜ TEKSTİL ELYAF KARIŞIMLARININ NİCELİKSEL KİMYASAL ANALİZİ

İÇİN KULLANILAN METOTLAR

Giriş

Genelde, niceliksel kimyasal analiz metotları, bileşenlerin herbirinin ayrı ayrı selektif çözünmesi esasına dayanır. Bu metotun mümkün dört ayrı seçeneği vardır:

  1. İki farklı analiz numune örneği kullanılarak, (a) bileşeni birinci analiz örneğinden çözdürülür ve bir diğer bileşen (b) de ikinci örnekten çözdürülür. Herbir örneğin çözünmeyen kalıntıları tartılır ve çözünebilen her iki bileşenin yüzdeleri kütledeki herbirine ait azalmalardan hesaplanır. Üçüncü bileşenin (c) yüzdesi de aradaki farktan hesaplanır.
  1. İki farklı analiz örneği kullanılarak, bir bileşen (a) birinci örnekten çözdürülür ve iki bileşen (a ve b) ikinci analiz örneğinden çözdürülür. Birinci analiz örneğinin çözünmemiş kalıntısı tartılır ve (a) bileşeninin yüzdesi kütle kaybından hesaplanır. İkinci analiz örneğinin çözünmeyen kalıntısı tartılır ve bu da (c)‘ye tekabül eder. Üçüncü bileşenin (b) yüzdesi aradaki farktan hesaplanır.
  1. İki farklı analiz örneği kullanılarak, iki bileşen (a ve b) birinci analiz örneğinden çözdürülür ve iki bileşen (b ve c) ikinci analiz örneğinden çözdürülür. Çözünmeyen kalıntılar sırasıyla (c) ve (a) bileşenlerine tekabül ederler. Üçüncü bileşenin (b) yüzdesi de aradaki farktan hesaplanır.
  1. Sadece bir analiz örneği kullanılarak, bileşenlerden birinin uzaklaştırılmasından sonra diğer iki elyaftan oluşan çözünmeyen kalıntı tartılır ve kütledeki kayıptan çözünen bileşenin yüzdesi hesaplanır. Kalıntının iki elayafından biri daha çözdürülür ve çözünmeyen bileşen tartılarak kütle kaybından çözünen ikinci bileşenin yüzdesi hesaplanır.

Seçme imkanı varsa, ilk üç seçenekten birinin kullanılması tavsiye edilir.

Kimyasal analizin kullanıldığı durumlarda, analizden sorumlu uzman, sadece doğru elyaf veya elyafları çözen ve diğer elyaf veya elyafları sağlam bırakan çözücülerin kullanıldığı metotları seçmeye dikkat etmelidir.

Örnek için, Bölüm V’de çeşitli üçlü karışımlar ve prensip olarak bu üçlü karışımların analizinde kullanılabilecek ikili karışım analiz metotları birlikte verilmiştir.

Hata olasılığının minimuma indirilmesi için, mümkün olduğunda yukarıda bahsedilen dört seçenekten en az ikisini kullanan kimyasal analizlerin yapılması tavsiye edilmektedir.

Analize başlamadan önce, karışımdaki bütün elyafların niteliği belirlenmelidir. Bazı kimyasal metotlarda, bir karışımın çözünmeyen bileşeni, çözünen bileşen veya bileşenlerin çözünmesi için kullanılan ayıraçta kısmen çözülebilir. Mümkün olduğu yerlerde, çözünmeyen elyaflar üzerinde az veya hiç etkisi olmayan ayıraçlar seçilmiştir. Analiz esnasında kütlede bir kayıp ortaya çıkarsa, sonuçlar düzeltilmelidir ve bunun için düzeltme faktörleri verilmiştir. Bu faktörler, çeşitli laboratuvarlarda, ön işlem ile temizlenmiş elyaflar analiz metotunda belirlendiği şekilde uygun ayıraç ile işlem yapılarak belirlenmişdir. Bu düzeltme faktörleri sadece zarar görmemiş elyaflara uygulanır ve elyaflar üretim işleminden önce veya işlem esnasında zarar görüyorlarsa farklı düzeltme faktörleri gerekebilir. Eğer elyaflardan birinin, birbiri ardınca iki farklı çözücü etkisine maruz kaldığı dördüncü seçenek kullanılmak zorundaysa, söz konusu elyafın her iki işlemde de uğradığı olası kütle kayıpları için düzeltme faktörleri uygulanmalıdır. Hem elle ayırma, hem de kimyasal ayırma metotları uygulandığında analizler en az iki kere tekrarlanmalıdırlar.

  1. Üçlü Elyaf Karışımlarının Niceliksel Kimyasal Analizi İçin Metotlar Hakkında Genel Bilgi

Üçlü elyaf karışımlarının niceliksel kimyasal analizi için verilen metotlara dair ortak bilgi:

I.1.      UYGULAMA ALANI VE KAPSAMI

                İkili elyaf karışımlarının analiz edilmesi için herbir metotun uygulama alanı, o metotun hangi elyaf için uygulanabileceğini belirtir. (İkili Tekstil Elyaf Karışımlarının Niceliksel Analiz Metotları Hakkındaki Bölüm           2’ye bakınız.)

I.2.          PRENSİP

Bir karışımın bileşenlerinin niteliğinin belirlenmesinden sonra, elyaf olmayan maddeler uygun bir ön işlem ile uzaklaştırılır ve giriş kısmında tarif edilen selektif çözme işleminin dört seçenekten biri veya daha çoğu uygulanır. Bunun teknik zorluklara yol açtığı durumlar haricinde, karışımda en fazla bulunan elyaf bileşenini çözündürmek ve böylece sonunda az olan elyaf bileşeninin çözünmemiş olarak kalmasını sağlamak tercih edilir.

I.3.          MATERYAL VE EKİPMANLAR

I.3.1.      Ekipmanlar

I.3.1.1.    Nordan krozeleri ve bu krozeleri içine alabilecek büyüklükte tartma kapları veya benzer sonuçlar veren   diğer ekipman

I.3.1.2.   Vakum şişesi.

I.3.1.3.   Nemlilik durumunu gösteren indikatörlü silika jel içeren desikatör.

I.3.1.4.   Örneklerin 105 0C m 3 0C’de kurutulması için fanlı etüv.

I.3.1.5.   Analitik terazi (0,0002 g hassaslıkta).

I.3.1.6.   Sokslet ekstraktörü veya aynı sonuçları veren diğer ekipman.

I.3.2.      Ayıraçlar

I.3.2.1.   Petrol eteri, çift destile edilmiş, kaynama aralığı 400C.-60 0C.

I.3.2.2.   Diğer ayıraçlar her metotun metninin ilgili bölümlerinde tanımlanmışdır.

 

I.3.2.3.   Destile veya deiyonize su.

I.3.2.4.   Aseton

I.3.2.5.   Orto-Fosforik Asit

I.3.2.6.   Üre

I.3.2.7.   Sodyum Bikarbonat

               Kullanılan bütün ayıraçlar kimyasal saflıkta olmalıdır.

I.4.          KONDİSYONLAMA VE ANALIZ ATMOSFERI

 

Kuru kütleler belirlendiğinden, örneklerin kondisyonlanmasına veya analizlerin kondisyonlanmış atmosferde yapılmasına gerek yoktur.

I.5.         LABORATUVAR ANALİZ NUMUNESİ

Laboratuvar kütle numunesini temsil eden ve tüm örnekleri sağlamaya yetecek miktarda her birinden en az 1 gramlık bir laboratuvar analiz numunesi alınır.

I.6.          LABORUTUVAR ANALİZ NUMUNESİNİN ÖN İŞLEMİ

Bu Yönemeliğin 20 nci maddesinde belirtilen, yüzde hesaplamalarında dikkate alınmayacak bir maddenin mevcut olması durumunda, önce karışımı oluşturan elyaf bileşenlerinin hiç birini etkilemeyecek uygun bir metotla bu maddenin uzaklaştırılması gerekmektedir.

Bu amaçla, petrol eteri ve su ile ekstrakte edilebilen elyaf olmayan maddeler, havada kurutulmuş analiz örneğini bir sokslet ekstraktöründe saatte en az 6 kere devredecek hızda petrol eteri ile işlem yapılarak uzaklaştırılır. Daha sonra bir saat oda sıcaklığında ve arada sırada karıştırarak yıkama şeklinde doğrudan su ile eksrakte edilen ve bunun ardından bir saat daha 65 0C ± 5 0C’da su ile 1:100 banyo oranında yıkanan numuneden petrol eterinin buharlaşması sağlanır. Sıkma, emme veya santrifüjleme yoluyla numunedeki su fazlası uzaklaştırılır ve numune havada kurutulur.

Elastolefin veya  elastolefin ve diğer elyaf (yün, hayvan kılı, ipek, pamuk,keten kenevir, jüt, abaca, alfa, kokos, broom, rami, sisal, kupra, modal, protein, viskoz, akrilik, poliamid veya naylon, polyester, elastomultiester) içeren elyaf karışımları  için prosedür çok az değiştirilebilir, öyle ki petrol eteri yerine aseton kullanılmalıdır.

Elyaf olmayan maddenin petrol eteri ve su ile ekstrakte edilemediği durumlarda, yukarıda tarif edilen su metotu, elyaf içerimini etkilemiyen uygun bir metotla değiştirilmelidir. Bununla birlikte, bazı ağartılmamış doğal bitkisel elyaflarda (jüt, kokos vb.), petrol eteri ve su ile yapılan normal ön işlem sonucu elyaf olmayan doğal maddelerin hepsinin uzaklaştırılamadığı belirtilmelidir. Ancak numune hem petrol eteri, hem de suda çözülmeyen terbiye maddeleri içermedikçe ek bir ön işlem uygulanmaz.

Analiz raporları kullanılan ön işlem metotlarının tüm detaylarını içermelidir.

I.7.         ANALİZ PROSEDÜRÜ

I.7.1.      Genel talimatlar

I.7.1.1.   Kurutma

Bütün kurutma işlemleri, 4 saatten daha az ve 16 saatten daha fazla olmamak kaydıyla, kapağı kapalı tutulan fanlı bir etüvde 105 0C ± 3 0C’da yapılır. Eğer kurutma süresi 14 saatten daha kısa ise, örneğin kütlesinin sabit tartmaa gelip gelmediğinin kontrolü yapılmalıdır. 60 dakika’lık bir ek kurutma süresinden sonra, kütle varyasyonu % 0,05’den daha küçük ise, sabit tartmaa ulaşıldığı kabul edilebilir.

Krozeleri ve tartma kaplarını, örnekleri veya kalıntıları, kurutma, soğutma ve tartma işlemleri esnasında çıplak elle tutmaktan kaçınılmalıdır.

Örnekler, bir tartma kabında kapağı yanındayken kurutulur. Kurutmadan sonra, tartma kabını etüvden almadan önce kapağı kapatılır ve hızla desikatöre taşınır.

Nordan krozesi, etüvde bir tartma kabı içerisinde kapağı yanındayken kurutulur. Kurutma işleminden sonra, tartma kabının kapağı kapatılır ve hızla desikatöre taşınır.

Nordan krozesinden başka bir kroze kullanılıyorsa, etüvdeki kurutma işlemleri, elyafların kuru kütlesinde herhangi bir kayıp olmadan belirlenebilecek şekilde yapılmalıdır.

I.7.1.2.   Soğutma

Bütün soğutma işlemleri, terazinin yanında bulunan desikatörde ve tartma kaplarının soğuması tamamlanana kadar, fakat her halukârda en az 2 saat süreyle yapılır.

I.7.1.3.   Tartma

Soğutma tamamlandığında, tartma kabının tartılması, desikatörden aldıktan sonra 2 dakika içinde tamamlanmalıdır ve tartma 0,0002 g hassaslıkla yapılmalıdır.

I.7.2.       Prosedür

Ön işlem görmüş laboratuvar analiz numunesinden en az (kütlece) 1 g analiz örneği alınır. İplik veya kumaş yaklaşık 10 mm’lik uzunluklarda kesilir ve mümkün  olduğu çok parçalara ayrılır. Örnek bir tartma kabında kurutulur, desikatörde soğutulur ve tartılır.. Örnekler, ilgili düzenlemelerin uygun bölümlerinde belirtilen cam şişe(ler)e aktarılır, tartma kabı anında tekrar tartılır ve örneğin kuru kütleleri aradaki farktan bulunur; analiz, uygulanan metotun ilgili bölümünde belirtildiği şekilde tamamlanır. Kalıntılar mikroskopta incelenerek, yapılan işlem sonucu çözünen elyafların gerçekten tamamiyle ortadan kalkıp kalkmadığı kontrol edilir.

I.8.          SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESİ

Herbir bileşenin kütlesi, karışımdaki elyafların toplam kütlesinin bir yüzdesi olarak ifade edilir. Sonuçlar, önce saf kuru kütle bazında hesaplanır. Daha sonra da (a) belirlenmiş istisna ve (b) ön işlem ve analiz esnasında elyaf olmayan maddelerin kaybını dikkate almak için gerekli düzeltme faktörleri ile ayarlanır.

I.8.1.     Saf kuru elyafların kütle yüzdelerinin, ön işlem sırasındaki elyaf kütle kaybı göz önüne alınmadan hesabı.

I.8.1.1.   SEÇENEK 1

Karışımın bir bileşeninin bir örnekten ve diğer bileşenin de ikinci bir örnekten uzaklaştırıldığı durumlarda uygulanan formüller:

 

                                               d2               r1      r2            d2

                              % P1 = [––– – d2  X — + — X (1 – —)  ] X 100

                                               d1                  m1   m2           d1

 

                                             d4               r2      r1             d4

                              % P2 = [––– – d4  X — + — X (1 – —)  ] X 100

                                              d3                  m2    m1           d3

                              % P3 = 100 — (% P1  + % P2 )

                 Burada;

                % P1     : Birinci saf kuru bileşenin yüzdesi (birinci örnekteki birinci ayıraçta çözünen  bileşen);

                % P2     :İkinci saf kuru bileşenin yüzdesi (ikinci örnekteki ikinci ayıraçta çözünen bileşen);

                % P3     :Üçüncü saf kuru bileşenin yüzdesi (her iki örnekte de çözünmeyen bileşen);

m1       :Birinci örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi;

                 m2       :İkinci örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi;

r1       : Birinci ayıraçta, birinci örnekten birinci bileşenin uzaklaştırılmasından sonraki kalıntının kuru kütlesi;

r2             :İkinci ayıraçta, ikinci örnekten ikinci bileşenin uzaklaştırılmasından sonraki kalıntının kuru kütlesi;

d1           :Birinci örnekteki çözünmeyen ikinci bileşenin, birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü (“d” faktörünün değerleri İkili Karışımların analizine ilişkin çeşitli metotlarla ilgili olarak bu ekin bölüm 2’sinde verilmiştir.);

d2      :Birinci örnekteki çözünmeyen üçüncü bileşenin, birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü (“d” faktörünün değerleri İkili Karışımların analizine ilişkin çeşitli metotlarla ilgili olarak bu ekin bölüm 2’sinde verilmiştir.);

d3       :İkinci örnekteki çözünmeyen birinci bileşenin, birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü (“d” faktörünün değerleri İkili Karışımların analizine ilişkin çeşitli metotlarla ilgili olarak bu ekin bölüm 2’sinde verilmiştir.);

d4       : İkinci örnekteki çözünmeyen üçüncü bileşenin, ikinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü (“d” faktörünün değerleri İkili Karışımların analizine ilişkin çeşitli metotlarla ilgili olarak bu ekin bölüm 2’sinde verilmiştir.)

 

I.8.1.2.       SEÇENEK 2

 

Birinci analiz örneğinden bir bileşen (a) uzaklaştırıldığında ve geriye kalıntı olarak diğer iki bileşen (b+c) kaldığında ve ikinci analiz örneğinden de iki bileşen (a+b) uzaklaştırıldığında ve geriye kalıntı olarak üçüncü bileşen kaldığında uygulanacak olan formüller:

% P1   = 100 — (% P2 + % P3)

 

                                                                    d1 r1     d1

% P2  = 100 X —— – —— X % P3

                                                                     m1        d2

                                                            d4 r2

                                              % P3   = —— X 100

                                                             m2

                    Burada;

                    % P1: Birinci saf kuru bileşenin yüzdesi (birinci örnekteki, birinci ayıraçta

çözünen);

% P2: İkinci saf kuru bileşenin yüzdesi (ikinci örnekteki, ikinci ayıraçta birinci bileşenle birlikte çözünen bileşen);

     % P3: Üçüncü saf kuru bileşenin yüzdesi (her iki örnekte de çözünmeyen

bileşen);

      m1: Ön işlemden sonra ilk örneğin kuru kütlesi;

      m2: Ön işlemden sonra ikinci örneğin kuru kütlesi;

    r1: Birinci ayıraçta, birinci örnekten birinci bileşenin uzaklaştırılmasından sonra geriye kalan kalıntının kuru kütlesi

     r2: İkinci ayıraçta, ikinci örnekten birinci ve ikinci bileşenlerin uzaklaştırılmasından sonra      geriye kalan kalıntının kuru kütlesi;

     d1: Birinci örnekteki çözünmeyen ikinci bileşenin, birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü;

   d2:  Birinci örnekteki çözünmeyen üçüncü bileşenin, birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü;

d4 : İkinci örnekteki çözünmeyen üçüncü bileşenin, ikinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için         düzeltme faktörü;

I.8.1.3.       SEÇENEK 3

Bir örnekten iki bileşen (a+b) uzaklaştırıldığında ve geriye kalıntı olarak üçüncü bileşen kaldığında (c) ; daha sonra da diğer bir örnekten iki bileşen (b+c) uzaklaştırılıp geriye kalıntı olarak birinci bileşen (a) kaldığında uygulanacak formüller:

                                          d3   r2            

                          % P1 =  ––——  X 100

                                            m2

                         % P2 = 100 –– (% P1  + % P3)

                                      d2   r1              

                       % P3 =  ––——  X 100

                                        m1

                        Burada;

 % P1 : Birinci saf kuru bileşenin yüzdesi (birinci örnekteki ayıraç tarafından çözünen bileşen);

 % P2 : İkinci saf kuru bileşenin yüzdesi (her iki örnekteki ayıraç tarafından çözünen bileşen);

                       % P3 : Üçüncü saf kuru bileşenin yüzdesi (ikinci örnekteki ayıraç tarafından çözünen bileşen);

                       m1 : Birinci örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi;

        m2 : İkinci örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi;

r1: Birinci ayıraç ile birinci örnekten birinci ve ikinci bileşenlerin uzaklaştırılmasından sonra geriye kalan kalıntının kuru kütlesi;

r2 : İkinci ayıraç ile ikinci örnekten ikinci ve üçüncü bileşenlerin uzaklaştırılmasından sonra geriye kalan kalıntının kuru kütlesi;

d2 : Birinci örnekteki çözünmeyen üçüncü bileşenin, birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü

d3 : İkinci örnekteki çözünmeyen birinci bileşenin, ikinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü

I.8.1.4.            SEÇENEK 4

Aynı örnek kullanılarak karışımdan iki bileşenin birbirini izleyen işlemlerle uzaklaştırıldığı durumlarda uygulanan formüller:

% P1 = 100 – (% P2 + % P3)

 

                                           d1 r1                 d1

                              % P2 = —— X 100 – —— X % P3

                                            m                    d2

                                                     d3 r2

                                        % P3 = —— X 100

                                                       m

                      Burada;

      % P1: Birinci saf kuru bileşenin yüzdesi (birinci çözünebilir bileşen);

                     % P2: İkinci saf kuru bileşenin yüzdesi (ikinci çözünmeyen bileşen);

                     % P3  :Üçüncü saf kuru bileşenin yüzdesi (çözünmeyen bileşen);

                     m: Örneğin ön işlemlerden sonraki kuru kütlesi;

r1: Birinci ayıraç ile birinci bileşenin uzaklaştırılmasından sonra geriye kalan kalıntının kuru kütlesi;

r2: Birinci ve ikinci ayıraçlar ile birinci ve ikinci bileşenlerin uzaklaştırılmasından sonra geriye kalan kalıntının kuru kütlesi;

d1: İkinci bileşenin birinci ayıraçta meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü;

d2 : Birinci ayıraçta üçüncü bileşenin meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü;

d3 : Üçüncü bileşenin birinci ve ikinci ayıraçlarda meydana gelebilecek kütle kaybı için düzeltme faktörü (Mümkün olan durumlarda d3 önceden deneysel yöntemlerle belirlenmelidir.);

I.8.2.              Herbir bileşenin yüzdelerinin, konvansiyonel belirlenmiş istisna oranları ile ve uygunsa ön işlem  işlemleri esnasındaki kütle kayıpları için düzeltme faktörleri ile ayarlanarak hesabı:

Verilenler:

                                               a1 + b1                    a2 + b2                      a3 + b3

                                 A= 1 + ———    B= 1 + ————  C= 1 + ————

                                               100                         100                           100       

      daha sonra:

                                                P1  A                                    

                      % P1A = —————————— X 100

                                         P1A + P2B + P3C        

                                                       P2 B                                              

                       % P2A = —————————— X 100

                                            P1A + P2B + P3C     

                                                     P3 C                                 

                       % P3A = —————————— X 100

                                              P1A + P2B + P3C   

                         Burada;

 % P1A: Nem miktarı ve ön işlem esnasındaki kütle kaybı da dahil olmak üzere, birinci saf kuru bileşenin yüzdesi;

% P2A : Nem miktarı ve ön işlem esnasındaki kütle kaybı da dahil olmak üzere, ikinci saf kuru bileşenin yüzdesi;

% P3A: Nem miktarı ve ön işlem esnasındaki kütle kaybı da dahil olmak üzere, üçüncü saf    kuru bileşenin yüzdesi;

P1: I.8.1.’de verilen formüllerden biri ile elde birinci saf kuru bileşenin yüzdesi;

P2: I.8.1.’de verilen formüllerden biri ile elde ikinci saf kuru bileşenin yüzdesi;

P3: I.8.1.’de verilen formüllerden biri ile elde üçüncü saf kuru bileşenin yüzdesi;

a1 : Birinci bileşenin belirlenmiş istisnası;

a2 : İkinci bileşenin belirlenmiş istisnası;

a3 : Üçüncü bileşenin belirlenmiş istisnası;

b1 : Birinci bileşenin ön işlem esnasındaki kütle kaybı yüzdesi;

b2 : İkinci bileşenin ön işlem esnasındaki kütle kaybı yüzdesi;

b3 :  Üçüncü bileşenin ön işlem esnasındaki kütle kaybı yüzdesi;

Özel bir ön işlemin uygulandığı durumlarda, b1, b2 ve b3 değerleri, eğer mümkünse, analizde uygulanan ön işlem, bileşimi oluşturan saf elyafların herbirine uygulanarak belirlenmelidir. Saf elyaflar, analizi yapılacak materyalin bulunduğu durumdayken (ağartılmamış, ağartılmış) normal olarak içerdikleri (ya doğal olarak veya imalat işleminden dolayı) haricindeki tüm elyaf olmayan maddelerden yoksun olan elyaflardır.

Analizi yapılan materyalin imalatında kullanılan saf elyaflardan bulunamadığı taktirde, incelenmekte olan karışımdakine benzer saf elyaflara uygulanan analizlerden elde edilen b1, b2 ve b3 ortalama değerleri kullanılmalıdır. Ancak ön işlemye bağlı olarak ortaya çıkan kaybın % 4 olarak kabul edildiği ağartılmamış pamuk, ağartılmamış keten ve ağartılmamış kendir ile % 1 olarak kabul edildiği polipropilen bunun haricindedir.

Diğer elyaflar için ise, ön işlemeye bağlı kayıplar genellikle hesaplarda gözardı edilir.

I.8.3.       Not

                        Hesaplama örnekleri, Bölüm IV’de verilmiştir.

  1. Üçlü Elyaf Karışımlarının Elle Ayrılması ile Niceliksel Analiz Metotu:

II.1.        UYGULAMA ALANI

Bu metot, iç içe bir karışım oluşturmayan ve elle ayrılması mümkün olan her türlü tekstil elyafına uygulanabilir.

         II.2.       PRENSIP

 

Karışımı oluşturan tekstil elyaf bileşenlerinin belirlenmesinden sonra, elyafolmayan madde uygun bir ön işlem ile uzaklaştırılır ve daha sonra karışımdaki her bir elyafın  oranını hesaplamak için elyaflar, elle ayrılır, kurutulur ve tartılır.

II.3.        EKIPMAN

II.3.1.     Tartma kapları veya aynı sonucu veren diğer ekipman.

II.3.2.    Nemlilik durumunu gösteren indikatörlü silika jel içeren desikatör.

II.3.3.    Numunelerin 1050C ± 3 0C’de kurutulması için fanlı etüv.

II.3.4.    0,0002 g hassasiyetinde analitik terazi.

II.3.5.    Sokslet ekstraktörü veya aynı sonuçları veren diğer ekipman.

II.3.6.    İğne

II.3.7.    Büküm analiz aparatı veya benzer bir aparat.

II.4.       AYIRAÇLAR

II.4.1.    Petrol eteri, çift destile edilmiş, kaynama aralığı 400C -60 0C

II.4.2.    Destile veya deiyonize su.

II.5.       KONDISYONLAMA VE ANALIZ ATMOSFERI

               I.4.’e bakınız.

II.6.        LABORATUVAR ANALIZ NUMUNESI

               I.5.’e bakınız.

II.7.       LABORATUVAR ANALIZ NUMUNELERININ ÖN IŞLEMESI

                        I.6.’ya bakınız.

        II.8.       PROSEDÜR

II.8.1.    İpliklerin analizi

Önceden işlem görmüş laboratuvar analiz numunesinden, kütlesi 1 g’dan az olmayan bir örnek alınır. Çok ince bir iplik için analiz, kütlesi ne olursa olsun, en az 30 m uzunluğunda olma şartını yerine getiren bir örnek ile yapılabilir.

İplik, uygun uzunlukta parçalara kesilir ve bir iğne ve eğer gerekirse bir büküm analiz aleti ile elyaf tiplerine ayrılır. Bu şekilde elde edilen elyaf tipleri, önceden tartılmış tartma kaplarına yerleştirilir ve I.7.1. ve I.7.2.’de tarif edildiği gibi 105 0C ± 3 0C’da sabit tartma kadar kurutulur.

II.8.2.   Kumaşların analizi

Ön işlem görmüş analiz numunesinden, 1 g’dan az olmamak şartıyla bir örnek alınır. Alınacak örnek, kumaş kenarı içermemelidir ve dökülmeyi önlemek için atkı ve çözgü ipliklerine paralel, örme kumaşlarda da may ve sıralar doğrultusunda düzgün şekilde kesilmelidir. Farklı elyaf tipleri ayrıldıktan sonra önceden tartılmış tartma kaplarına konulur ve II.8.1.’de tarif edildiği gibi devam edilir.

II.9.    SONUÇLARIN HESAPLANMASI VE GÖSTERİLMESI

Herbir bileşen elyafın kütlesi, karışımdaki elyafların toplam kütlesinin bir yüzdesi olarak ifade edilir. Sonuçlar, konvansiyonel belirlenmiş istisna oranlarını (a) ve ön işlemler esnasındaki kütle kayıplarını gözönüne almak için gerekli düzeltme faktörleri (b) ile ayarlanarak, saf kuru kütle bazında hesaplanır.

II.9.1. Ön işlem esnasında elyaf kütlesinde meydana gelebilen kayıplar göze alınmaksızın, saf kuru elyaf kütle yüzdelerinin hesaplanması:

                                                   100 m1                           100

                              % P1 = ———————— = ——————

                                             m1+m2+m3                                 m2+m3                     

                                                                             1+ ————

                                                                                        m2

 

                                               100 m2                               100

                           % P2 = ———————— = ——————

                                           m1+m2+m3                                      m1+m3                  

                                                                               1+ ————

                                                                                           m2

 

                        Burada;

% P3 = 100 – (% P1 + % P2);

% P1           :Birinci saf kuru bileşenin yüzdesi;

% P2           :İkinci saf kuru bileşenin yüzdesi;

% P3       :Üçüncü saf kuru bileşenin yüzdesi;

m1           :Birinci bileşenin saf kuru kütlesi;

m2           :İkinci bileşenin saf kuru kütlesi;

 

m3           :Üçüncü bileşenin saf kuru kütlesi;

II.9.2.   Herbir bileşenin yüzdelerinin, konvansiyonel belirlenmiş istisna oranları ile ve uygunsa ön işlem işlemler esnasındaki kütle kayıpları için düzeltme faktörleri ile ayarlanarak hesabı:

                I.8.2.’ye bakınız.

III.       Üçlü Elyaf Karışımlarının Elle Ayırma ve Kimyasal Ayırmanın Kombinasyonu İle Niceliksel Analizi Metotu

Mümkün olduğu durumlarda herbir müstakil bileşen için herhangi bir kimyasal işleme geçmeden önce, ayrılan bileşenlerin oranları gözönüne alınarak, elle ayırma kullanılmalıdır.

III.1.      METOTLARIN HASSASLIĞI

İkili karışımların analizlerinin herbir metotunda belirtilen hassaslık, analizlerin aynen tekrarlanabilirlik sonuçlarının uyarlılığına bağlıdır. (İkili Tekstil Elyaf Karışımlarının Niceliksel Analiz Metotları Hakkındaki Bölüm 2’ye bakınız)

Aynen tekrarlanabilirlik sonuçlarının uyarlılığı güvenilirlik demektir, yani eşdeğer homojen bir karışıma aynı metotun farklı laboratuvarlardaki uygulayıcılar tarafından veya farklı zamanlarda uygulanması sonucu elde edilen deneysel değerler arasındaki uyum yakınlığıdır.

Aynen tekrarlanabilirlik, sonuçların % 95’lik güvenilirlik seviyesindeki güvenilirlik sınırları ile ifade edilir.

Bununla, metotun aynı ve homojen bir karışıma normal ve doğru şekilde uygulanması şartıyla, farklı laboratuvarlarda yapılan bir dizi analizde iki sonuç arasındaki farkın, 100 analizin sadece 5’inde güvenilirlik sınırını aşması durumu anlatılmaktadır.

Bir üçlü karışımın analizinin hassaslığının belirlenmesi için, üçlü karışımın analizi için kullanılan ikili karışım analiz metotlarında belirtilen değerler, normalde olduğu gibi uygulanır.

Üçlü karışımların niceliksel kimyasal analizinin dört seçenekten iki çözme işlemi için önlemler alındığında (ilk üç seçenek için iki ayrı örnek ve dördüncü seçenek için tek örnek kullanılarak)  ve E1 ile E4’ün ikili karışımların analizi için uygulanacak iki metotun hassaslığını belirttiği varsayıldığında, herbir bileşen için sonuçların hassaslığı aşağıdaki tabloda verilmiştir:

Seçenekler

Bileşen elyaf

              1

         2 ve 3

                4

a

              E1

              E1

              E1

b

              E2

          E1+ E2

          E1  + E2

c

          E1  + E2

              E2

          E1  + E2
         

Eğer dördüncü seçenek kullanılıyorsa, birinci ayıracın b ve c bileşenleri üzerindeki tahmini zor etkisine bağlı olarak, hassaslık derecesi yukarda belirtilen yönteme göre hesaplanandan daha düşük olarak bulunabilir.

III.2.     ANALIZ RAPORU

III.2.1.  Analizin yapılması için kullanılan seçenek veya seçenekleri, metotları, ayıraçları ve düzeltme faktörlerini belirtiniz.

III.2.2.  Herhangi bir özel ön işlemin detaylarını veriniz (Bakınız; I.6)

III.2.3.  Ayrı ayrı sonuçları ve aritmetik ortalamayı virgülden sonra ilk basamak değeriyle birlikte veriniz.

III.2.4.  Mümkün olan her durumda herbir komponent için yöntemin III.1’deki tabloya göre hesaplanan hassaslık derecesini belirtiniz.

  1. I.8.1.’de tanimlanan seçeneklerin bazilarinin kullanilarak, belli üçlü karişimlarin bileşenlerinin yüzde hesaplarinin yapılışına ait örnekler

Karışımın, kalitatif analizi yapıldığında, 1.karde yün; 2.naylon (poliamid); 3.ağartılmış pamuktan oluştuğu bir örnek ele alınırsa.

 Seçenek No 1

Bu seçenek kullanılarak, yani farklı iki örnek kullanılarak ve bir bileşeni (a=yün) birinci örnekten çözüp ayırarak ve ikinci bileşeni de (b=poliamid) ikinci örnekten çözüp ayırarak, aşağıdaki sonuçlar elde edilmişse:

  1. Birinci örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi : (m1)= 1,6000 g
  1. Bazik sodyumhiproklorit çözeltisi ile işlemden sonra kalıntının kuru kütlesi (poliamid+pamuk):   (r1)= 1,4166 g
  1. İkinci örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi :(m2)=1,8000 g
  1. Formik asit ile işlemden sonraki kalıntının kuru kütlesi (yün+pamuk)   :(r2)=0,9000 g       

Bazik sodyumhipoklorit çözeltisi ile işlem, poliamidin kütlesinde herhangi bir kayba yol açmazken, ağartılmamış pamuk % 3’lük bir kütle kaybına uğrar. Bundan dolayı d1= 1,0 ve d2= 1,03’dür.

Formik asit ile işlem, yün veya ağartılmamış pamuğun ağırlığında hiçbir kayba yol açmaz. Bundan dolayı d3 ve d4= 1.0’dir.

Kimyasal analiz ile elde edilen değerler ve düzeltme faktörleri I.8.1.1.’de yer alan formülde yerine konursa, aşağıdaki sonuçlar elde edilir.

                % P1 (yün) = [1,03/1,00 – 1,03 × 1,4166/1,6000 + (0,9000/1,8000) × (1 – 1,03/1,00)] ×100 = 10,30 

% P2 (poliamid) = [1,00/1,00 – 1,00 × 0,9000/1,8000 + (1,4166/1,6000) × (1 – 1,00/1,00)] × 100 = 50,00

                % P3 (pamuk) = [100 – (10,30 + 50,00) = 39,70                                         

                Karışımdaki saf kuru elyafların yüzdesi şu şekildedir:

Yün        : % 10,30

Poliamid : % 50,00

Pamuk    : % 39,70

Bu yüzdeler, I.8.2.’de belirtilen formüllere göre ve belirlenmiş istisnalar ile ön işlemden sonra meydana gelebilecek herhangi bir kütle kaybı için düzeltme faktörleri gözönüne alınarak düzeltilmelidir.

 

Ek-9’da belirtildiği gibi, belirlenmiş istisnalar şu şekildedir: Karde yün % 17,0 , poliamid % 6,25 , pamuk % 8,5; ayrıca, ağartılmamış pamuk elyafı petrol eteri ve su ile ön işlemden sonra % 4’lük bir kütle kaybı göstermektedir.

% P1A (yün) = 10,30 × [1 + (17,00 + 0,0)/100] / [10,30 × (1 + (17,00 + 0,0)/100) + 50,00 × (1 + (6,25 + 0,0)/100) + 39,70 × (1 + (8,50 + 4,0)/100)] × 100 = 10,97                 

               % P2A (poliamid) = 50,0 × [(1 + (6,25 + 0,0)/100)/109,8385] × 100 = 48,37

% P3A (pamuk)= 100 – (10,97 + 48,37) = 40,66

Böylece, ipliğin karışımı şu şekildedir:

Poliamid         : % 48,4

Pamuk            : % 40,6

Yün                : % 11,0

SEÇENEK 4

Karışımın kalitatif analiz sonuçlarına göre: 1.karde yün; 2.viskoz; 3. ağartılmamış pamuktan oluştuğu bir örnek ele alınırsa:

Seçenek 4’ün kullanılmasıyla, aşağıdaki sonuçların elde edildiği varsayıldığında:

1.Örneğin ön işlemden sonraki kuru kütlesi: m1=1,6000 g

  1. Bazik sodyumhiproklorit çözeltisi ile ilk işlemden sonraki kalıntının kuru kütlesi (viskoz+pamuk) r1=1,4166 g           
  1. r1 kalıntısının çinkoklorür/formik asit ayıracı ile ikinci işlemden sonra kalan kalıntının kuru kütlesi (pamuk) (r2)=0,6630 g

Bazik sodyumhiproklorit çözeltisi ile işlem, viskozun kültesinde herhangi bir külte kaybı oluşturmaz, fakat ağartılmamış pamukta % 3’lük bir kütle kaybına neden olur. Bundan dolayı d1= 1,0 ve d2= 1,03’tür.

Çinkoklorür/formik asit ayıracı ile işlem sonucu ise pamuğun kütlesi % 4 artar ve böylece d3=(1,03×0,96)=0,9888 yuvarlak olarak 0,99 olur (d3 üçüncü bileşenin birinci ve ikinci ayıraçtaki kütle kaybı veya artışı için düzeltme faktörüdür).

Eğer kimyasal analiz ile elde edilen değerler ve düzeltme faktörleri I.8.1.4. belirtildiği şekilde formüllere konursa, aşağıdaki sonuç elde edilir:

% P2 (viskoz) = 1,00 × (1,4166/1,6000) × 100 – (1,00/1,03) × 41,02 = % 48,71

                % P3 (pamuk) = 0,99 × (0,6630/1,6000) × 100 =  % 41,02

% P1 (yün)      = 100 – (48,71 + 41,02) = % 10,27

Seçenek 1 için de belirtildiği gibi, bu yüzdeler I.8.2.’de belirtilen formüller ile düzeltilmelidir:

                % P1A (yün) = 10,27 × [1 + (17,0 + 0,0)/100)]/[10,27 × (1 + (17,00 + 0,0)/100) +48,71 × (1 + (13 + 0,0)/100) + 41,02 × (1 + (8,5 + 4,0)/100)] × 100 = % 10,61

% P2A (viskoz) = 48,71 × [1 + (13 + 0,0)/100] / 113,2057 × 100 = 48,62 %

% P3A (pamuk) = 100 – (10,61 + 48,62) = 40,77 %

                Buna göre karışımın bileşimi şudur:

Viskoz              :    %  48,6

Pamuk              :    %  40,8

Yün                  :    %  10,6

 V.İkili elyaf karışımları analizinin Birlik metotlarını kullanarak analiz edilebilen tipik üçlü elyaf karışımları tablosu

(Gösterim amaçlı)

Karışım

No

Elyaf Bileşenleri

Değişken

İkili Elyaf Karışımalarının Belirteç Numarası ve Kullanılan Method Sayısı

1. Bileşen

2. Bileşen

3.Bileşen

1

Yünlü yada Tüylü

Vizkoz, Kupro yada tam şekle ait tipler

Pamuklu

1 ve/veya 4

2(Alkali sodyum hipoklorit) ve/veya 3 (çinko klorür/formikasit

2

Yünlü yada Tüylü

Poliamid veya naylon

Pamuklu, Vizkoz, Kupro veya Modal

1 ve/veya 4

2 (Alkali sodyum hipoklorit) ve/veya 4 (formikasit % 80 w/w)

3

Yünlü , Tüylü yada İpekli

Belli Bazı Diğer Elyaflar

Pamuklu, Vizkoz, Kupro veya Modal

1 ve/veya 4

2(Alkali sodyum hipoklorit) ve/veya 9 (karbon disülfür,aseton 55-5/44-5 w/w)

4

Yünlü yada Tüylü

Poliamid veya naylon

Poliester, Polipropilen, akrilik yada cam elyaf

1 ve/veya 4

2 (Alkali sodyum hipoklorit) ve/veya 4 (formikasit % 80 w/w)

5

Yünlü , Tüylü yada İpekli

Tam klorolifler

Poliester, akrilik, Poliamid veya cam elyaf

1 ve/veya 4

2(Alkali sodyum hipoklorit) ve/veya 9 (karbon disülfür,aseton 55-5/44-5 w/w)

6

İpekli

Yünlü yada Tüylü

Poliester

2

11 (Sülfürikasit % 75 w/w) ve /veya 2 (Alkali sodyum hipoklorit)

7

Poliamid veya naylon

Akrilik, belli bazı diğerelyaflar

Pamuklu, Vizkoz, Kupro veya Modal

1 ve/veya 4

4( Formikasit % 80 w/w) ve/veya 8(dimetilformamid)

8

Belli Bazı Klorolifler

Poliamid, naylon

Pamuklu, Vizkoz, Kupro veya Modal

1 ve/veya 4

8(Dimetilformamid)

ve/veya 4(Formikasit %80 w/w)

veya

9(Karbondisülfür /aseton 55-5/44-5 w/w)

ve/veya 4(Formikasit 580 w/w)

9

Akrilik

Poliamid, naylon

Poliester

1 ve/veya 4

8(Dimetilformamid) ve/veya 4(Formikasit %80 w/w)

10

Asetat

Poliamid,naylon

Vizkoz, Pamuklu, Kupro veya Modal

4

1(Aseton) ve/veya 4 (Formikasit % 80 w/w)

11

Belli Bazı Diğer Klorolifler

Akrilik

Poliamid veya Naylon

2 ve/veya 4

9(Karbondisülfür/aseton 55-5/44-5 w/w) ve 8(Dimetilformamid)

12

Belli Bazı Diğer Klorolifler

Poliamid, naylon

Akrilik

1 ve/veya 4

9(Karbondisülfür /aseton 55-5/44-5 w/w)

ve/veya 4(Formikasit 580 w/w)

13

Poliamid, naylon

Vizkoz,Kupro, modal veya pamuklu

Poliester

4

4(Formikasit %80 w/w) ve/veya 7(Sülfürikasit %75 w/w)

14

Asetat

Vizkoz,Kupro, modal veya pamuklu

Poliester

4

1(Aseton) ve/veya 7(Sülfürikasit %75 w/w)

15

Akrilik

Vizkoz,Kupro, modal veya pamuklu

Poliester

4

8(dimetilformamid) ve/veya 7(Sülfürikasit %75 w/w)

16

Asetat

Yünlü,tüylü yada ipekli

Pamuklu,Vizkoz, Modal,Poliamid veya Naylon,Poliester,Akrilik

4

1(Aseton) ve/veya 2(alkalisodyumhipoklorit)

17

Üçlü Asetat

Yünlü,tüylü yada ipekli

Pamuklu,Vizkoz, Kupro,Modal,Poliamid veya Naylon,Poliester, Akrilik

4

6(Diklorometan) ve/veya 2(alkalisodyumhipoklorit)

18

Akrilik

Yünlü,tüylü yada ipekli

Poliester

1 ve/veya 4

8(dimetilformamid) ve/veya  2(alkalisodyumhipoklorit)

19

Akrilik

İpekli

Yünlü veya Tüylü

4

8(dimetilformamid) ve/veya  11(Sülfürikasit %75 w/w)

20

Akrilik

Yünlü,tüylü yada ipekli

Pamuklu, Vizkoz, Kupro, veya Modal

1 ve/veya 4

8(dimetilformamid) ve/veya  2(alkalisodyumhipoklorit)

21

Yünlü , Tüylü yada İpekli

Pamuklu, Vizkoz, Modal, Kupro

Poliester

4

2(alkalisodyumhipoklorit) ve/veya   7(Sülfürikasit %75 w/w)

22

Vizkoz,Kupro ,Belli Bazı Modal Tipler

Pamuklu

Poliester

2 ve/veya 4

3(Çinkoklorir/Formikasit) ve/veya 7(Sülfürikasit %75 w/w)

23

Akrilik

Vizkoz, Belli Bazı Modal Tipler , Kupro

Pamuklu

4

8(dimetilformamid) ve/veya   3(Çinkoklorir/Formikasit)

24

Belli Bazı  Klorolifler

Vizkoz, Kupro, Belli bazı modal tipler

Pamuklu

1 ve/veya 4

9(Karbondisülfür/aseton 55-5/44-5 w/w) ve/veya 3(Çinkoklorir/Formikasit) veya 8(dimetilformamid) ve/veya 3(Çinkoklorir/Formikasit)

25

Asetat

Vizkoz, Kupro veya Belli Bazı Modal Tipleri

Pamuklu

4

1(Aseton) ve/veya 3(Çinkoklorir/Formikasit)

26

Üçlü Asetat

Vizkoz, Kupro veya belli bazı modal tipleri

Pamuklu

4

6(Diklorometan) ve/veya 3(Çinkoklorir/Formikasit)

27

Asetat

İpekli

Yünlü veya Tüylü

4

1(Aseton) ve/veya 11(Sülfürikasit %75 w/w)

28

Üçlü Asetat

İpekli

Yünlü veya Tüylü

4

6(Diklorometan) ve/veya  11(Sülfürikasit %75 w/w)

29

Asetat

Akrilik

Pamuklu,Vizkoz, Kupro veya modal

4

1(Aseton) ve/veya 8(dimetilformamid)

30

Üçlü Asetat

Akrilik

Pamuklu,Vizkoz, Kupro veya Modal

4

6(Diklorometan) ve/veya 8 (dimetilformamid)

31

Üçlü Asetat

Poliamid veya Naylon

Pamuklu,Vizkoz, Kupro veya Modal

4

6(dimetilformamid) ve/veya 4(Formikasit %80 w/w)

32

Üçlü Asetat

Pamuklu,Vizkoz, veya Modal

Poliester

4

6(Diklorometan) ve/veya 7(Sülfürikasit %75 w/w)

33

Asetat

Poliamid veya Naylon

Poliester veya akrilik

4

1(Aseton) ve/veya 4(Formikasit % 80 w/w)

34

Asetat

Akrilik

Poliester

4

1(Aseton) ve/veya 8(dimetilformamid)

35

Belli Bazı  klorolifler

Pamuklu,Vizkoz, veya Modal

Poliester

4

8(dimetilformamid) ve/veya 7 (Sülfürikasit %75 w/w) veya 9(Karbondisülfür/aseton 55-5/44-5 w/w) ve/veya 7(Sülfürikasit %75 w/w)

36.

Pamuk

Polyester

Elastolefin

2 ve/veya 4

7. (suülfirik asit 75 % m/m) ve 14. (yoğunlaştırılmış sülfirik asit)

37.

Belli Bazı modacrylics

Polyester

Melamin

2 ve/veya 4

8. (dimethylformamide) ve 14.(yoğunlaştırılmış sülfirik asit)

Ek-9

Bir Tekstil Ürününde Bulunan Elyafın Kütlesini Hesaplarken Kullanılan Belirlenmiş İstisnalar

(19 uncu maddenin üçüncü fıkrasında bahsedilen)

Elyaf No

Elyaf

Yüzdeler

1-2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

Yün ve hayvan kılı:

Taranmış elyaf

karde elyaf

Hayvan kılı:

Taranmış elyaf

Karde elyaf

At kılı:

Taranmış elyaf

Karde elyaf

İpek

Pamuk:

Normal elyaf

Merserize elyaf

Kapok

Keten

Kenevir (Kendir)

Jüt

Abaka

Alfa

Hindistan cevizi (kokos)

Broom

Rami (Ağartılmış Elyaf)

Sisal

Sunn (güneş keneviri)

Henequen

Maguey

Asetat

Aljinat

Kupro

Modal

Protein

Triasetat

Viskoz

Akrilik

Kloro  lifi

Floro  elyafı

Modakrilik

Poliamid veya naylon:

Kesikli elyaf

Filament

Aramid

Polyimide

Lyocell

Polilaktid

Polyester:

Polietilen

Polipropilen

Polikarbamid

Poliüretan:

Kesikli elyaf

Filament

Vinilal

Trivinil

Elastodien

Elastan

Cam elyafı:

Ortalama çapı 5 mm’den büyük filament

Ortalama çapı 5 mm ve daha küçük çapta filament

Elastomultiester

Elastolefin

Melamin

Metal elyafı

Metalik elyaf

Asbest    (amyant)

Kağıt iplik

Çift bileşenli polipropilen/poliamid

 

18,25

17,00 (1)

18,25

17,.00 (1)

16,00

15,00

11,00

8,50

10,50

10,90

12,00

12,00

17,00

14,00

14,00

13,00

14,00

8,50

14,00

12,00

14,00

14,00

9,00

20,00

13,00

13,00

17,00

7,00

13,00

2,00

2,00

0,00

2,00

6,25

5,75

8,00

3,50

13,00

1,50

1,50

1,50

2,00

2,00

3,50

3,00

5,00

3,00

1,00

1,50

2,00

3,00

1,50

1,50

7,00

2,00

2,00

2,00

13,75

1,00

(1) Tekstil ürününün taranmış veya karde edilmiş yün veya hayvan kılı içerip içermediğini belirlemenin mümkün olmadığı durumlarda da belirlenmiş istisna nem değeri % 17,00 olarak uygulanmalıdır.

(2024)

Etiketler
1.605 1 saatte okunur
Başa dön tuşu